ไปไหนไม่ทราบค่ะ นานมาแล้ว

วันหนึ่ง ตอนกลางวันนีน่านอนทำสมาธิ ท่องเพียง"นะมะพะธะ" ในใจก็นึกถึงภาพพระที่ติดตา บางทีภาพก็เปลี่ยนไปเป็นภาพพระภาพอื่นๆ วึ่งก็ไม่สามารถเช่นกันว่าเป็นเพราะอะไรอาจจะเป็นเพราะภาพเปลี่ยนไปตามใจที่แกว่งก้เป็นได้ ไม่นานก็ใจสบาย นีน่าพิจารณาว่าถ้าตายไปเพียงตอนนี้ก็ยอม สักพัก นีน่ารู้สึกเหมือนเพื่อนร่วมบ้านเดินมาเปิดประตูห้องนีน่าจะลืมตามองก็เปิดตาได้ไม่เต็มทีเหมือนมีแรงมาฝืนไป เปิดได้เพียงครึ่งตาเห็นเหมือนเงาใครยืนอยู่ พยายามเปิดตาไม่ได้ จึงปิดตาอีก แล้วเปิดตาก็เปิดไม่ขึ้น เสียงพูดไม่มี สักแป๊บก็เหมือนมีแรงมหาศาลดึงกายทิพย์ออกไป เหมือนทุกครั้งนีน่าจะรู้สึกกลัวมาก แต่คราวนี้นีน่าพยายามนึกแต่ถึงภาพพระไม่นึกว่าจะไปไหน สักพักพอเริ่มจับภาพพระท่านได้ จะพิจารณาให้ภาพพระแบ่งองค์ออกไปหลายๆร่างก็ได้ตามใจนึก สักพัก ร่างกายทิพย์ก็มาหยุดที่แห่งหนึ่ง มีพระสงฆ์นั่งอยู่เต็มไปหมด เหมือนมาชุมนุมกันเพื่ออะไรสึกอย่าง นีน่าจึงหันหน้าไปทางที่พระท่านพากันหันไป เอาจิตน้อมกราบไหว้ แล้วก็หันมากราบทางพระที่ท่านชุมนุมอยู่นั้น แต่ละท่านไม่มีเสียงพูดคุย ท่าท่างสงบเป็นอย่างยิ่ง นีน่าจึงเดินเลี่ยงไปยังกลุ่มผู้ที่แต่งตัวธรรมดาเป็นหญิงมีอายุไม่เกิน60 สองคน ความรู้สึกบอกว่า ทั้งสองเป็นมนุษย์เหมือนนีน่าผู้ซึ่งได้ถอดกายทิพย์ออกมาเที่ยว หนึ่งในนั้นบอกว่ามีอาชีพขายเห็ดที่ตลาด นีน่าฟังก็แปลกๆใจ นี่เราฝัน หรือเราคิดเองเออเอง (พิจารณาเองค่ะ)fficeffice" /><O></O>
<O> </O>
นีน่ารู้สึกเหมือนนีน่าไปกับใครตลอด เหมือนไปกับแม่ ไม่ทราบว่าเป็นแม่ในอดีตชาติหรือเปล่า <O></O>
<O> </O>
สักแป๊บนีน่าก็เห็นคุณพ่อของนีน่าเดินยิ้มมา นีน่าเห็นก็แปลกใจมากว่าท่านมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรเพราะที่นี่ไม่น่าจะใช่ชั้นดาวดึงส์ที่ท่านอยู่(เคยได้ยินจากคุณเมืองบัวเมตตาบอกกล่าว) น่าเสียดาย เพราะนีน่าคิดเช่นนี้ ไม่ทราบว่าอยู่ๆคุณพ่อท่านหายไปไหน ยังไม่ได้คุยกันเลย<O></O>
<O> </O>
สักแป๊บนีน่าก็เอากายทิพย์ไปนั่งบนศาลามองไปรอบๆ เห็นบริเวณเป็นเหมือนที่ชุมนุมทางศาสนา เป็นอาศรมอารามยอดแหลมเนื้อสีเหลืองๆแดงๆ เหมือนทำด้วยทอง แต่ตอนพิจารณามองดูก็งงอยู่ว่าถ้าเป็นทองทำไมไม่เป็นทองเหลืองอร่าม <O></O>
<O> </O>
ป้าสองคนก็ปีนขึ้นมานั่งอีกเสาเหมือนกัน ไม่นานก็มีพระท่านเดินมากล่าว บอกว่า ที่นี่ไม่ใช่ที่ๆพวกเราควรจะมา(มาทำกิริยาไม่สุภาพหรือเปล่า นีน่าไม่แน่ใจ จำความไม่ค่อยได้ ผิดพลาดประการใดขอประทานอภัยด้วยค่ะ) <O></O>
<O> </O>
แล้วที่นี้ก็ปรากฏว่านีน่าโผล่มายังที่แห่งหนึ่ง เห็นบ่อปลาและรอบบ้านเป็นดิน ความรู้สึกบอกว่าเป็นบ้านของเพื่อนผู้ซึ่งเคยบอกให้นีน่าช่วยบอกทุกเรื่องเกี่ยวกับเค้า(เพราะนีน่าเคยกล่าวทักได้ถูก) พอนึกว่าเป็นบ่ออะไร กายทิพย์ก็ลงไปในบ่อเห็นปลาว่ายเต็มไปหมดอย่างรวดเร็ว แต่คงเป็นเพราะนีน่าเห็นไม่ชัดบวกจำไม่ได้เลยไม่สามารถบอกขนาดกับสีของปลาได้ถูกต้อง แต่นีน่าไม่ได้มีจิตนึกอยากไปดูในบ้านเค้าเลย เพราะรุ้สึกว่าจะเป็นการรุกรานสิทธิส่วนตัวมากเกินไปหน่อย(มารู้ทีหลังว่าที่บ้านเค้ามีบ่อปลาจริงๆ)<O></O>
<O> </O>
อยู่ๆนีน่าก็ปรากฎว่าตัวเองเกาะไปตามกับรถคันหนึ่ง ไม่เห็นคนขับ เห็นแต่ป้ายกม. จนบัดนี้ยังไม่ทราบเช่นกันค่ะว่าเป็นอะไร ทำไมต้องไปเห็น<O></O>
<O> </O>
และแล้วกายทิพย์ก็กลับเข้าร่าง เข้าปุ๊บก็ลืมตาปุ๊บ ลุกออกไปทำกิจกรรมอื่นๆตามปกติ <O></O>
<O> </O>
หมายเหตุ เรื่องนี้พิมพ์เก็บไว้นานแล้วค่ะ เกิดมาหลายปีแล้ว ก็หลังคุณพ่อเสียไม่ถึงปีค่ะ

ทุกวันนี้ยังงว่าตัวเองไปไหนมา มันไม่ยักกะผุดรู้เหมือนที่คนอื่นเป็น

เอ มันแก้ขนาดตัวอักษรยังไงคะ คือว่า copyมาจาก wordของคอมตัวเองค่ะ
ขออภัยมากๆค่ะที่อ่านยาก หากท่านใดแก้ได้ ช่วยด้วยค่ะ ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ