พระสมเด็จบางขุนพรหม ขัดสมาธิเพชร

.....เวลา.....ครั้งอดีตยังไม่มีนาฬิกาใช้ มนุษย์กำหนด ช่วงดวงอาทิตย์ขึ้นจากขอบฟ้า
เรียกว่าเวลากลางวัน ตั้งแต่ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าสิ้นแสงเรียกว่าเวลากลางคืน
เวลาเป็นเครื่องหมายที่กำหนดขึ้นมาใช้ในการประกอบกิจกรรม
...เวลาเริ่มต้นขึ้นเมื่อใด และกาลเวลาจะสิ้นสุดลงเมื่อใด ไม่มีใครทราบได้
มันยังคงเดินทางต่อไปไม่รู้เหนื่อยล้า แต่การเดินทางของมันได้กลืนกินตัวเองกับสรรพสิ่ง
คือทำให้สรรพสิ่ง เกิด คร่ำคร่า ดับแล้วแตกสลาย คู่ขนานกันมา กับกฏเกณฑ์ไตรลักษณ์
(อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา) แต่ไหนแต่ไรมายังไม่มีใคร เอาชนะหรือต้านทานมันได้เลย
มีแต่ศาสดาของพุทธศาสนาเท่านั้นที่ค้นพบมัคคา วิธีปฏิปทา ที่เอาชนะกฏเกณฑ์ไตรลักษณ์
ได้ คือต้องถอนรากถอนโคลน กิเลส ตัณหา จะหลุดพ้นจากวงจรกฏเกณฑ์ไตรลักษณ์
อย่างเด็ดขาด(สำหรับนักบวชผู้ที่ออกจากเรือน ปรารถนาหลุดพ้น)
วันหนึ่ง คืนหนึ่ง คนที่ใช้เวลาให้เกิดประโยชน์ก็มีมาก คนที่ปล่อยให้เวลาโดยล่วงไป
โดยเปล่าประโยชน์ก้มีไม่น้อย
....มีบางคน ชอบอ้างว่า... อากาศร้อน ยังไม่ถึงเวลาทำงาน พักผ่อนอีกนิด ....
บางคนก็ว่า เช้าอยู่ อากาศหนาว ยังไม่ถึงเวลาทำงาน นอนหลับอีกหน่อย....
บางคนก็ว่า ผมไม่มีเวลาทำ....ฉันไม่มีเวลาไป....ฯลฯ
....(สำหรับฆราวาสผู้ครองเรือน) ข้ออ้างเหล่านี้เป้นทางแห่งความเสื่อม เสื่อมจากประโยชน์
ที่จะพึงมีพึงได้ ทั้งๆที่ทุกคนมีเวลาเท่ากัน ไม่มีใครได้เปรียบหรือเสียเปรียบกัน
วันหนึ่งคืนหนึ่งดำเนินไปเร็วมาก ล่วงเลยไปไม่ย้อนกลับ ฉันใด ชีวิตสังขารของคนเรา
ดำเนินไปสู่ความแก่หง่อม ไม่หวนคืนมาเป็นหนุ่มสาวได้อีก ก็ฉันนั้น
....เมื่อรู้แจ้งสัจจะข้อนี้ ควรขวนขวาย ประกอบอาชีพ รีบเร่งสะสมทรัพย์
(ทรัพย์ภายในคือศีลธรรม ทรัพย์ภายนอกคือเงินทองของใช้สอย) ตั้งแต่วันนี้
ตอนที่ยังมีพละกำลัง ยังหนุ่มยังสาว ยามแก่ชราลง จะไม่ลำบาก
โบราณว่า... คนขี้เกียจเหมือนแมลงวัน คนขยันเหมือนแมลงผึ้ง.

เคญฺเญน จ สปฺปายํ ...... ปริกฺขีณํ จตุพฺพิธํ
เภสชฺชปริโภเคน ........ ปุนุปฺปชฺชติ สพฺพโส
อิจฺเจวํ ปริขีเณเต ........ ปุนุปฺปาเทติ เมธิโก. (ปกิณณกะ/สนามหลวงเฉลยศก.)

ทรัพย์ที่เสียไปแล้ว อาจแสวงหาได้ใหม่ ด้วยความพากเพียร
วิชาความรู้ที่เสื่อมไป อาจทำให้มีได้อีก ด้วยการศึกษาเล่าเรียน
ความสุขสำราญที่อันตรธานไปแล้ว อาจทำให้เกิดได้อีก
ด้วยรู้ประมาณในการบริโภคอาหารและเภสัช
ส่วนเวลา ที่สูญเสียไป ล่วงเลยไปแล้ว ไม่อาจเรียกคืนมาได้.

******************

พระสมเด็จบางขุนพรหม พิมพ์ฐานแซม องค์นี้เป้นพระกรุเก่าผิวหิ้ง เดิมๆ
ริ้วรอยจากการกดบล็อค ยังอยู่ พระยังไม่ผ่านการใช้ ฟอร์มจัด เนื้อหา พิมพ์ทรง
เส้นสายชัดเจน ตามสโลแกน..อกร่อง หูยาน ฐานแซม
ด้านหลังคราบกรุบางๆ ผิวสีน้ำตาลแดงคือคราบตังอิ๊ว ที่ระเหยออกมาเกาะ
พื้นผิว เพราะสีสันวรรณะ น้ำมันตังอิ๊ว คล้ายน้ำชาแก่ๆ พอผ่านกาลเวลา ถูกอบอ้าว
ด้วยความร้อน ความเย็น ภายในในกรุ ทำปฏิกิริยากับเนื้อปูนขาว
วรรณะขององค์พระ ออกมาเป้นขาวอมเหลืองบ้าง ขาวอมน้ำตาลแดงบ้าง
ขาวนวลบ้าง ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับ ปริมาณการระเหิดมากน้อยเพียงใด
เป็นปัจจัยสำคัญยิ่งต่อผิวพรรณวรรณะ ขององค์พระสมเด็จฯ
ภาพนี้ถ่ายจาก Samsung Note4......