เรื่องเด่น ธรรมทาน ทานที่ไม่ต้องใช้เงินใช้ทอง แต่ได้กุศลผลบุญสูงกว่าอภัยทาน โดยหลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง

​

ธรรมทาน ทานที่ไม่ต้องใช้เงินใช้ทอง แต่ได้กุศลผลบุญสูงกว่าอภัยทาน
โดยหลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง

จากหนังสือ "สู่แสงธรรม" โดย พล.อ.ต.มนูญ ชมภูทีป
หลวงพ่ออธิบายและเมื่อยังเห็นข้าพเจ้าสนใจก็พูดต่อว่า
"ยังมีทานที่ไม่ต้องใช้เงินใช้ทอง แต่ได้กุศลผลบุญสูงกว่าอภัยทานอีกนะ"

"ทานอะไรหรือครับ ที่สูงกว่าอภัยทาน" ข้าพเจ้าถามด้วยความอยากรู้

"ก็ธรรมทาน ยังไงล่ะ สร้างสมได้โดยชี้แนะสั่งสอนผู้คนที่ประพฤติตนหลงผิด คิดชั่ว ให้กลับตัวเป็นคนดี เป็นที่ยอมรับของสังคมโดยทั่วไป หรือกล่าวง่ายๆ ก็คือ ช่วยนำทางคนที่เดินทางผิด ให้เดินถูกทางนั่นแหละ

ธรรมทานนี้จะได้กุศลผลบุญสูงกว่าอภัยทานนะ เพราะแม้เราให้อภัยทานแก่คนที่เลวร้ายไปแล้วก็ตาม แต่เขาก็หาได้อยู่รอดปลอดภัยไม่ อาจถูกคนอื่นที่เขาไม่ให้อภัย กำจัดเสีย แต่ถ้าเราให้ธรรมทาน จนสามารถทำให้คนเลวกลับกลายเป็นคนดีเสียได้ เขาจะอยู่ได้โดยรอดปลอดภัย ใช่ไหม" หลวงพ่ออธิบาย

"ครับ แต่แหม!..มันก็ยากยิ่งกว่าให้อภัยทานเสียอีก เพราะอภัยทานนั้น เราเพียงอภัยให้ในใจ ไม่ต้องไปข้องแวะกับคนเลวๆพรรค์นั้น เขาร้ายมาเราก็เลี่ยงเสีย เขาด่าเขานินทาเราก็เอาหูทวนลมเสีย แต่ถ้าถึงขั้นต้องพาตัวเข้าไปอบรมสั่งสอนคนชั่วร้ายเช่นนั้น คงไม่ไหวหรอกครับหลวงพ่อ" ข้าพเจ้าตอบพร้อมส่ายหัวอย่างท้อแท้

"อ้าว!..ถ้าคุณยังทำใจไม่ได้ ก็ต้องรู้จักใช้อุบายซิ เช่น ถ้าคุณรู้ว่าคนเลวผู้นั้นนับถือใคร หรือเกรงใจใครอยู่ และบังเอิญคุณก็รักใคร่ชอบพอกับเขา ก็ขอความร่วมมือจากเขา ฝากหนังสือธรรมะไปให้อ่านบ้าง หรือให้เขาหาทางชวนไปหาพระฟังธรรมะบ้าง หรือหาทางล่อหลอกพามาหาฉันก็ได้นะ อย่างนี้คุณก็ได้ธรรมทานด้วยเช่นกัน" หลวงพ่ออธิบาย

ขอบคุณที่มา BuddhaSattha

 

มันคนละอย่างกัน ผลบุญที่ได้มันก็คนละอย่างกัน
แต่ต้องใช้คู่กัน
คือ ถ้าไม่ให้อภัยทานเสียก่อน
ก็ให้ธรรมทานไม่ได้
แต่...ธรรมทานที่ว่าตั้งใจจะให้กับคนชั่วคนหลงผิดเนี่ยนะ
มันไม่ใช่ของที่จะให้กันได้โดยง่าย
หมายถึงให้ง่าย แต่ รับยากส์
ยิ่งถ้าผู้รับเขาเป็นคนชั่วหลงผิดเขายิ่งไม่สนใจที่จะรับ ธรรมทานจากใครเลย
ให้ไปก็เหมือนเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา..
สีซอให้ฟายฟัง อะไรอย่างนั้น
เป็นของไร้ค่าสำหรับเขา เขาไม่รับ
ก็เขาเป็นคนชั่วหลงผิด จะเห็นค่าของธรรมที่ให้ได้อย่างไร
ผลที่ได้รับที่เกิดกับผู้ให้ คือพูดเป็นธรรมทานให้ฟัง ผู้พูดธรรมนั้น ก็ได้ทบทวนธรรมบทนั้นๆ เกิดเป็นปัญญาเพิ่มขึ้นเรื่อยไปเป็นประโยขน์แก่ตน...
ส่วนอภัยทาน
แม้ผู้รับไม่ต้องการจะรับ แต่เขาก็ได้ผลของการอภัยอยู่ดี คือการไม่อาฆาตจองเวรจากผู้ที่ให้อภัยทานแก่เขา
ส่วนคนที่เป็นผู้ให้อภัยทาน ...
ได้อะไร ได้ความสงบใจเพราะไม่อาฆาตจองเวร ไม่เบียดเบียน
ไม่อาฆาตจองเวรก็เท่ากับไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนด้วยวิธีต่างๆ ความเป็นผู้มีศีลก็เกิดขึ้นตามมา ...
คนไม่อาฆาตจองเวรไม่เบียดเบียนผู้อื่น
คือคนมีศีล เพราะการจองเวรผู้อื่นได้ต้องทำการละเมิดศีลเพื่อ ทำร้ายทำลายผู้อื่น
เมื่อมีศีล จิตก็สงบ สมาธิเกิดง่าย อะไรจะตามมาก็แล้วแต่ว่าเอาสมาธิไปใช้ทำอะไร
...