เรื่องเด่น การทำให้บุญรวมตัวก่อนตาย

การทำให้บุญรวมตัวก่อนตาย​

(คัดลอกจากหนังสือธรรมปฏิบัติเล่ม ๘ หน้า ๖๕-๖๘ โดยพระราชพรหมยาน)




...ฉะนั้นถ้าจิตออกจากร่าง ถ้าบังเอิญไปพบอกุศลเข้าก็ไปอบายภูมิได้ ฉะนั้นพระพุทธเจ้าจึงสอนให้ฝึกจิตให้มีอารมณ์ทรงตัว

ถ้าเราตั้งใจนึกถึงบุญทุกวันก็นึกได้ แต่มันนึกไม่ไหวหรอก แม้แต่วัดที่ไปทำบุญก็จำไม่ได้หมดเลย ใช่ไหม พระที่รับบุญจากเรา ที่เราทำบุญด้วยเราก็จำไม่ได้หมด ก็เกาะหลักใหญ่คือพระพุทธเจ้า เริ่มเจริญสมาธิ คิดว่าชาตินี้ทั้งชาติเป็นมนุษย์ ชาติต่อไปขึ้นชื่อว่าเป็นมนุษย์ไม่มีสำหรับเรา เราจะต้องเป็นนางฟ้าเป็นเทวดา หรือพรหม หรือไปนิพพาน

อันดับแรก ก็กำหนดรู้ลมหายใจเข้าออก หายใจเข้านึกว่า พุท หายใจออกนึกว่า โธ

แต่ว่าคำภาวนานี่ญาติโยมพุทธบริษัท ไม่จำกัดนะ จะนึก พุทโธ ก็ได้ สัมมาอรหัง ก็ได้ อิติสุคโต ก็ได้ ยุบหนอพองหนอ ก็ได้ อะไรก็ได้ทั้งหมด แต่ก่อนที่จะภาวนานึกถึงพระพุทธเจ้าก่อน นึกถึงพระพุทธเจ้าแล้วภาวนาเป็นเครื่องโยงใจ ให้จิตมีงานเสีย จิตมีงานในบุญ ในบาป

ขณะใดที่จิตรู้ลมหายใจเข้าออก จิตไม่คิดถึงเรื่องอื่น เวลานั้นจิตเป็นสมาธิ จิตว่างจากกิเลส ขณะใดจิตรู้คำภาวนาอยู่ อารมณ์อื่นไม่เข้ามาแทรก เวลานั้นจิตว่างจากกิเลส มีความดี

ทีนี้ด้านของสมาธิก็มีหลายขั้น บางทีญาติโยมทั้งหลายจะบอกว่า จิตไม่สงบ มันจะคอยคิดโน่นคิดนี่เข้ามาแทรก ไอ้นั่นถือเป็นเรื่องธรรมดา ต้องถือเป็นเรื่องธรรมดา เราตั้งใจทำความดีนึกถึงความดี แต่จิตไปนึกถึงความชั่วก็เป็นเรื่องของมัน ถ้ามันนึกหนักๆ เข้าบังคับไม่ไหวก็เลิก อ่านหนังสือบ้าง ดูโทรทัศน์บ้าง ร้องรำทำเพลงบ้าง แต่ห้ามด่าเขานะ จำให้ดีนะ ปล่อยให้ตามสบายๆ ประเดี๋ยวหนึ่งจิตก็สงบ พออารมณ์เริ่มสงบก็จับลมหายใจเข้าออกใหม่และภาวนาใหม่ สักประเดี๋ยวก็หายอีก ไม่นานนักมาทีสองทีก็หายไป คิดซ่านใหม่ อย่างนี้ท่านเรียกว่า ขณิกสมาธิ

อย่าลืมว่าความดีที่เราทำ เราทำมาแล้ว จะน้อยก็ตาม จะมากก็ตาม มันสะสมตัวอยู่ในใจของเรา มันไม่สลายตัว วันหนึ่งทำได้ ๑ นาทีฝึกจิตไม่ให้คิดถึงเรื่องอื่น วันพรุ่งนี้ได้ ๒ นาทีก็รวมเป็น ๓ นาที อีกวันหนึ่งทำได้ ๕ นาทีก็รวมเป็น ๘ นาที บุญมันจะรวมตัวแบบนี้ทีละน้อย

ทีนี้เมื่อจิตเข้าถึงขณิกสมาธิที่เรียกว่าสมาธิเล็กน้อย ไม่ได้มาก ตายแล้วไปไหน ก่อนที่จะตายถ้าบังเอิญจิตของเราจับนึกถึงภาพพระพุทธเจ้าก็ดี พระพุทธรูปก็ดี พอจับได้มันจะเกาะติดแล้วก็ตายจากความเป็นคน ออกจากร่างจะเป็นเทวดานางฟ้า หรือพรหมทันที ใช่ไหม ของไม่ยาก



บุญรวมตัวก่อนตาย

ทีนี้ต่อไปสำหรับสมาธิ สมาธิขั้น ๒ คือ อุปจารสมาธิ อุปจารสมาธินี่มีความสุขกับปิติ คือความอิ่มใจเป็นพื้นฐาน พอเริ่มทำปุ๊บจิตจะเริ่มเป็นสุข มีความเอิบอิ่ม

แต่ตอนนี้ต้องระวังนะ ถ้าจิตเข้าถึงอุปจารสมาธินี่ต้องระวังว่าเราเคยพักเวลาเท่าไหร่ เราเคยนอนเวลาไหน ตื่นเวลาไหน ให้เป็นไปตามนั้น อย่าฝืน เพราะความอิ่มเอิบของจิตก็ดี จะเป็นเหตุให้เราไม่อยากเลิกจากการเจริญสมาธิ ไม่พักไม่ผ่อนตามเวลา ถ้าขืนฝืนร่างกายแบบนี้ไม่ช้าก็เป็นโรคเส้นประสาท นี่ต้องจำเวลาผ่อนไว้
ถ้าจิตเข้าถึงอุปจารสมาธิมีปิติ คือความอิ่มใจและมีความสุข มีความสุขใจด้วยความอิ่มใจด้วยเข้ามาประสานกัน ท่านบอกว่าสมาธิขนาดนี้ ถ้าตายจากความเป็นคนไปเกิดบน สวรรค์ชั้นยามา รู้จักไหม ก็เป็นอันว่าเกิดบนสวรรค์ชั้นยามา

บุญของเราไม่ได้มีเฉพาะสมาธิอย่างเดียว คนทุกคนรู้จักไหว้พระ รู้จักมีความเคารพพระพุทธเจ้า เคารพพระธรรม เคารพพระอริยสงส์ ถ้าทุกคนเคยสมาทานศีล ทุกคนเคยให้ทาน ทุกคนคนฟังเทศน์ เคยเจริญภาวนา เมื่ออกไปแล้วปั๊บ บุญทุกอย่างจะรวมตัวกัน จึงจะถือว่าเกิดชั้นยามาเสมอไปนั้นก็ไม่ได้ บุญตัวไหนที่มีกำลังแรงกว่าจะพาไปที่นั่น

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเคยมีสมาธิเล็กน้อยไม่ถึงฌาน ก็ให้เลือกสวรรค์เกิดตามชอบใจ ชอบชั้นไหนก็เกิดชั้นนั้น วันนี้คงไม่จบละนะ พูกมากหรือพูดคนเดียว คงไม่จบนะ เอาตอนต้นก็แล้วกัน ขอไปต่องวดหน้า...


(คัดบางตอนจากหนังสือธรรมปฏิบัติเล่ม ๘ หน้า ๖๙-๗๐ ย่อหน้า ๒)


...ขณะใดที่เราเจริญสมาธิอยู่เวลานั้น ใครจะส่งเสียงเอะอะโวยวายก็ตาม จะเป็นเสียงร้องรำทำเพลง เสียงทะเลาะกัน เสียงด่ากัน เสียงพูดก็ตาม ทั้งหมดเราไม่รำคาญในเสียง เราสามารถเจริญภาวนาพิจารณาได้ตามอัธยาศัย อย่างนี้ท่านเรียกว่า ปฐมฌาน เป็นฌานที่ ๑

ถ้าคนที่ได้ ฌานที่ ๑ ไอ้คำว่าฌานน่ะ จะให้ทรงทั้งวันน่ะมันเป็นไปไม่ได้ แต่พระอริยเจ้าได้นะ ถ้ายังไม่ใช่พระอริยเจ้านี่ไม่ได้ เวลานี้กำลังนั่งภาวนาอยู่สามารถทรงฌานได้ พอเลิกแล้ว ฌานก็พลาดไปเสียแล้วใช่ไหม ฌานหนีไป ก็คิดโน่นคินี่ตามเรื่องตามราวเป็นของธรรมดา

ในเมื่อเราทำทุกวัน วันหนึ่งถึงแม้จะใช้เวลาไม่มากได้สัก ๒-๓ นาทีเป็นฌานก็ตาม ถ้าพูดตามภาษาพระ ก็บัญชีนรกเขาจดเฉพาะอารมณ์สูงสุด บัญชีที่เขาจดนะ วันนี้อารมณ์ถึงฌาน ๔ เขาจดทันที วันพรุ่งนี้เราได้ฌาน ๓ เขาจดฌาน ๓ แต่เขาจะมาบวกกับไอ้สิ่งที่มันสูงสุด เขารู้ทุกอย่างนะ ไอ้เมืองนรกไม่ต้องไปแจ้งเขาหรอก เขารู้หมดแม้แต่นึกก็รู้ นี่ใครนึกด่าใครบ้างนี่ เขาจดแล้วนะ เงียบๆ ซะ กลับมาสรรเสริญซะ

ก็เป็นอันว่าในเมื่อฌาน ๔ จงอย่าคิดว่าจิตจะไม่วอกแวกจิตจะไม่กระสับกาะส่าย ฌาน ๔ ถ้ามันยังไม่ค่อยจะทรงตัว เฉพาะเวลาที่เรานั่ง เวลาเรานั่งอยู่ก็ไม่ตลอดเวลา บางทีนั่งครึ่งชั่วโมง ภาวนาครึ่งชั่วโมงมันจะได้ฌาน ๔ จริงสัก ๒-๓ นาทีก็ช่าง เขาจดตัวนี้ และอารมณ์นี้แหละจะพาเราไปสวรรค์ไปพรหมในเมื่อเราจะตาย

ฉะนั้นขอบรรดาญาติโยมพุทธบริษัททั้งหลาย ให้ถือว่าการเจริญสมาธิมีความจำเป็นตามที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า

"จงอย่านึกถึงความชั่วที่ผ่านมาแล้ว อะไรก็ตามที่มันเป็นบาป อย่านึกถึงมัน คิดอย่างเดียวด้านความดี"

ความดีเราจะยึดตรงไหน ก็เกาะพระพุทธเจ้าเป็นหลักชัยก่อนจะภาวนา ก็บอกแล้วภาวนาไม่จำกัด และก่อนภาวนาให้นึกถึงมีความเคารพในพระพุทธเจ้าก่อน เราบูชาพระว่า นะโมตัสสะ ภะคะวะโต เป็นต้น นั่นแสดงว่า ถึงการนอบน้อมยอมรับนับถือพระพุทธเจ้าด้วยความเคารพ

ต่อมา พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ข้าพเจ้าขอถึงพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง

ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ ขอุงพระธรรมเป็นที่พึ่ง

สังฆัง สรณัง คัจฉามิ ขอถึงพระอริยสงฆ์เป็นที่พึ่ง

เราก็ได้กล่าวแล้ว เราทำได้ทำแล้ว ใช่แล้ว

 

สาธุ ลูกขออนุญาติ หลวงพ่อโหลดเก็บไว้อ่าน โปรดอนุญาติลูกด้วย

 

ข้าพเจ้าขออนุโมทนาบุญด้วยครับทุกๆกองบุญกองกุศลกับทุกๆท่าน ขอให้ผลบุญนี้ช่วยส่งผลให้ข้าพเจ้าเรียนจบเร็วๆและเข้าถึงซึ่งพระนิพพานในชาติปัจจุบันด้วย เถิด

 

สาธุ สาธุ สาธุ ครับ

 

สาธุครับ _/|\_ ขอน้อมกราบนมัสการหลวงพ่อฤๅษีลิงดําด้วยความเคารพอย่างสูงครับ _/\_