ช่วงเวลากรรมให้ผลกรรมส่งผล ท้อกันมั่งรึเปล่าครับ และผ่านช่วงนั้นมายังไงครับ

เห็นด้วยค่ะ

หลงเข้าใจว่า ท่าน ดีดีมาน เป็น เจ้าอาวาส วัดใดวัด๑ น่ะค่ะ

 

"ขอบคุณ อีกครั้ง กับกำลังใจที่ท่านเพื่อนสมาชิกได้มีให้ และคำแนะนำในหลายๆด้านค่ะ"

เราเป็นคนที่ไม่ทานเนื้อโค กระบือมา24ปีแล้วค่ะ(ตอนนี้35) เพราะสวดมนต์บทเจ้าแม่กวนอิมได้โดยที่ไม่
ต้องอ่านเนื้อ เมื่ออายุ12 พระคาถาชินบันชร, อิติปิโส,พาหุงมหากา ก็เช่นเดียวกัน ที่สำคัญคือเรากิน
ปลาไม่ได้ทุกชนิดตั้งแต่จำความได้ค่ะ

เรียนจบนักธรรมเอก เมื่ออายุ 13(ตอนนั้นอยู่ม.1 วิชาเรียงความแก้กระทู้ธรรมของเราได้ที่1ของ จ.)
" อุตสาห์ร่ำเรียนพระพุทธศาสนามาตั้งแต่เด็ก พอโตขึ้นมายังมาทำกรรมหนักอีก"

และก็จะทานมังสะวิรัต ทุกวันพระค่ะ ส่วนเรื่องทำขนมขาย ในทุกๆครั้งก่อนที่จะลงมือทำ
เราจะไปซื้อของคนอื่นที่ใครๆบอกว่าอร่อยๆ มาลองชิมก่อนเพื่อให้รู้รสชาติค่ะ แล้วจึงลงมือทำ ซึ่ง
ใครๆได้ชิมก็บอกว่า อร่อย (อันนี่ไม่ได้พูดเองนะคะ คนที่มาซื้อประจำเป็นคนบอก, และก่อนจะไปขาย
คนในละแวกบ้าน เรา จะต้องได้ชิมก่อน ซึ่งทุกคนก็บอกว่าผ่าน เป็นอย่างนี้ทุกครั้งไป) แถมเราก็ขาย
ถูกกว่าคนอื่นด้วย ขนม1กล่อง ราคา15บ. มี10ชิ้น 20บ.มี14 ชิ้น แต่ก็ขายไม่ดีค่ะไม่รู้ทำไม


ส่วนที่ขาย ลาบ น้ำตก นั้น เราไม่ได้ขายเนื้อวัวค่ะ(เพราะไม่กิน) ขายได้ไม่นานค่ะ เพราะต้อง
จ่าย ค่าเช่าที่ด้วย อีกอย่างก็คือ ขายไม่ดีเหมือนเดิมค่ะ แต่ที่ขายนานสุดจะเป็นข้าวเกรียบปากหม้อค่ะ
เวลาที่มีคนมาซื้อของเพื่อจะนำไปทำบุญ, เราจะร่วมทำบุญด้วยกับลูกค้าทุกครั้ง(คือบางครั้งไม่เอาเงิน
หรือฝากขนม,หรือเวลานั้นขายอะไรอยู่ก็จะ ฝากไปทำบุญด้วยทุกครั้ง) ถ้าออกไปทันใส่บาตรก็จะนำ
ของที่ขายใส่บาตรด้วย ทุกเดือนเราจะซื้อ อาหารและถัง สังฆทานไปถวายพระ(พ่อกับแม่เสียแล้วค่ะ
ก็เลยไปทำให้ท่าน) ถ้าวันไหนขายของกลับมาเร็ว(ส่วนมากจะขายไม่หมด แต่ ท้อ) ล้างของเก็บ
ของเข้าที่เตรียมของไว้ขายพรุ่งนี้เสร็จแล้ว เราก็จะ อาบน้ำ สวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิ ค่ะ (แต่ไม่
ได้ทุกวันนะคะ บางวันเพลียเหนื่อยมากก็ไม่ได้ทำ "ชีวิตก็จะเป็น อยู่อย่างนี้"


เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ การพนันไม่เล่น ทำกับข้าวอร่อย (อันนี้แฟน และพี่ข้างบ้านบอก)
บางวันมีข้าวเหลือ,กับข้าวเหลือก็จะคลุกๆแล้วขับรถเอาไปให้หมา แถวๆนั้นที่มันไม่ค่อยได้กิน



ชีวิตก็ปกติเป็นแบบนี้ แต่ถ้าย้อนกลับไปเมื่อ สิบกว่าปีที่ผ่านมา เราเองทำอะไรก็ไม่ประสบ
ความสำเร็จ เปิดร้านซักรีดก็เจ้ง , ปล่อยเงินกู้,ซื้อทองคำมาให้เขาผ่อนก็ ทุนหาย โดนโกง กำไรก็ไม่
มี , ขายเสื้อผ้า ทุนก็ไปจม เพราะซื้อมาขายเรื่อยแต่ขายไม่ออก, ไปทำงานเมืองนอก ก็เหมือน
โดนหลอกไป เพราะไม่มีงานให้เราทำ เสียทั้งเงิน ทั้งเวลา และอีกสารพัดที่จะทำค่ะ จนทุกวันนี้เรา
ไม่มีอะไรเหลือแล้ว เหลือแต่ชีวิต


ชาติที่แล้วคงทำกรรมไว้เยอะ เจ้ากรรมนายเวรถึงได้มากมายขนาดนี้ แล้วยิ่งชาตินี่มาทำเพิ่ม
ไว้อีก ก็เลย ต้องรับกรรม จะฆ่าตัวตายหลายครั้งแล้วค่ะ มาคิดอีกทีว่า ชาตินี้ก็กรรมหนักอยู่แล้ว
จะเพิ่มกรรมให้ตัวเองอีกทำไม ก็เลยไม่ทำค่ะ เคยมีเงินใช้อยากได้อะไรก็ได้(ตามสมควรค่ะ)มีเพื่อน
ฝูงมากมาย เพื่อนอยากได้แหวนเพชรที่ใส่อยู่ในมือ เรางี้ถอดให้เลย แต่มาวันนี้ แม้แต่เงิน100บ.
ยังหามาแทบจะไม่ได้เลย 555555555555555 ชีวิต พอมันตกนี่ก็สุดคั่วเลยจริงๆ พอขึ้นก็ขึ้น
สุดๆ จนแทบจะสำลักความสุขตาย พอทุกข์ก็ทุกข์จนอยากตายค่ะ

 

PM ชื่อ ที่อยู่มา ครับ ผมจะส่งของให้ไปบูชา จะได้ขายของดี ๆ

 

ขอโมทนาบุญกับคุณ sitmatrix ด้วยค่ะ ใจดีแล้วก็เข้าใจหัวอกคนกำลังอยู่ในความทุกข์ เท่าที่สังเกตุดูเรื่องการของวิบากกรรม ส่วนมากก็จะวนเวียนในการทำผิดศีล5

ข้อ1 ปัญหาสุขภาพ
ข้อ2 ปัญหาการงานการเงิน (เจอข้อนี้อยู่)
ข้อ3 ปัญหาความรัก
ข้อ4 ปัญหาการถูกหลอก ถูกโกง เอารัดเอาเปรียบ นินทาว่าร้าย
ข้อ5 ปัญหาเรื่องสติปัญญา

ยิ่งพอศึกษาเรื่องกรรมมากขึ้นเราก็จะสามารถวิเคราะห์ตัวเองได้ว่าเราได้ทำผิดศีลข้อไหนเอาไว้มากและจะย้อนไปแก้ที่ต้นเหตุได้อย่างไรเพื่อไม่ให้เกิดเหตุการซ้ำอีก ตอนนี้ติดขัดอยู่ที่ข้อ2 เรื่องการงานและการเงิน (คงทำผิดข้อนี้เอาไ้ว้เยอะ)

เมื่อก่อนตอนมีปัญหาเรื่องสุขภาพ ก็แก้ไข้ด้วยการปล่อยปลาค่ะ ปล่อยเกือบทุกอาทิตย์แล้วก็ปล่อยนานเป็นปีๆค่ะ ตอนนี้ก็ไม่เคยเจ็บป่วยหนักถึงกับต้องเข้าโรงพยาบาลอีกเลย เมื่อก่อนทั้งผ่าตัด เป็นโน่น เป็นนี่ ต้องไปโรงพยาบาลบ่อย (จบไปข้อ1)

 

แพรก้ลำบากเหมือนกันคะพี่ อ่านเรื่องของพี่แล้วเข้าใจเลยคะ เราไม่ได้ท้อในการทำบุญ แต่การค้าขาย ถ้าขาดทุนบ่อยๆทุกวันแบบนี้ มันก็อดกลุ้มไมได้จริงๆนะพี่ แล้วพรุ่งนี้ก็ต้องมาเจอเรื่องเดิมๆอีก มันก็สุดๆจริงๆเนอะพี่เนอะ แพรเคยอ่านเจอพี่บอกเคยทำผมมาก่อน เข้าใจหัวอกเลยคะ


แพรก็ทำผมอยู่เหมือนกันคะ ก็ลำบากอยู่เหมือนกัน ไหนจะค่าเช่า น้ำไฟ ซื้อของเข้าร้าน เดี๋ยวนี้ของแพง ค่าน้ำยายืดค่าสีก้แพงขึ้น ซื้อทีเป้นหมื่น แต่ทำผมมันก็ดีอย่างนะคะพี่ ของทำผมมันไม่เน่าไม่เสียเหมือนอาหารคะ ไหนจะค่าผ่อนรถ แล้วก็ให้แม่แต่ละเดือนๆอีก แพรก็ทำคนเดียวคะ จะจ้างคนมาช่วยเงินเราก็ไม่พอจ้างเขา เดือนไหนลูกค้าน้อยก็อดกลุ้มไม่


เคยกระทั่งไม่เหลือเงินสักบาท ตอนนั้นไม่รู้จะเอาไหนมาจ่ายค่าเช่า แล้วให้แม่แต่ละเดือนอีก กะว่าจะเอาสร้อยทองแหวนที่เก้บไว้ไปขายจะได้มาจ่ายค่าเช่า แต่พอไปเปิดดูที่เก้บไว้มันก็หายไปหมด
ก็ไปถามแม่ดุว่าเห็นไหม แม่ก็บอกว่าแม่เอาไปขายแล้ว 555
ก็บอกแม่ไปว่าไม่เป็นไรไม่ต้องคิดมากนะแม่หนูไม่ได้โกรธ ตอนนั้นก็ไม่ได้โกรธแม่เลย แต่สงสารแม่มากๆ นึกในใจว่าเราน่าจะมีเยอะกว่านี้นะ ถ้าแม่ขายจะได้รวยๆไปเลย

ทีนี้ก็ความหวังสุดท้ายละ เพราะยังมีเงินที่เก็บไว้ซื้อสลากออมสิน 1 หมื่นถ้วน ถามแม่ว่าเงินที่หนูซื้อสลากออมสินหมื่นนึงยังอยู่ป่าว พาหนูไปเบิกหน่อย พอดีช่วงนี้หนูต้องใช้เงิน
แม่ก้บอกว่าแม่ถอนมาใช้หมดแล้วลูก 555 ก็ไม่ได้ว่าไรแม่คะ สงสารแกเหมือนเดิม คนเป็นแม่ถ้าไม่ลำบากไม่มาเอาของเราหรอก
ก็มาแอบร้องให้คนเดียวว่าจะทำยังไงดี (ไม่ร้องให้แม่เห็นคะ ไม่อยากให้แม่เป็นห่วง) ก็เอาผ้าเช็ดเท้าที่เคยเช็ดเท้าพ่อแม่เอามาเช็ดน้ำตา แล้วก็รอดมาได้ ตอนนี้ก็ยังไม่สบายเท่าไหร่ งานอย่างนี้ไม่มีเงินเดือนประจำ แต่ก็ต้องสู้ต่อไปเพื่อพ่อกับคะ


เคยอ่านเจอพี่เคยน้อยใจว่าเกิดมาไม่มีญาติ
อย่าน้อยใจเลยนะคะ ดีซะอีกไม่ต้องห่วงใคร รักน้อย ทุกข์น้อยคะพี่ เหมือนที่ พระพุทธเจ้าตรัสสอนพระวิสาขาว่า
"วิสาขาผู้ใดมีสิ่งที่ตนรัก 100 ผู้นั้นก็มีทุกข์ 100
ผู้ใดมีสิ่งที่รัก 90 ผู้นั้นก็ทุกข์ 90
ผู้ใดมีสิ่งที่รัก 80 ผู้นั้นก็ทุกข์ 80...
ผู้ใดมีสิ่งที่รัก 1 ผู้นั้นก็ทุกข์ 1
ผู้ไม่มีสิ่งที่รัก ผู้นั้นก็ไม่ทุกข์ ไม่มีโศก ไม่มีคับแค้นใจ"

แล้วพระพุทธองค์ได้ตรัสต่อไปว่า

"วิสาขา โศก ปริเทวนา (ความคร่ำครวญ) และทุกข์มากหลาย ย่อมมีในโลกนี้

เพราะอาศัยสิ่งที่รัก, เมื่อไม่มีสิ่งที่รัก โศกเป็นต้นนั้นย่อมไม่มี, ผู้ไม่มีสิ่งที่รัก

ย่อมไม่มีทุกข์ ไม่มีโศก เพราะฉะนั้น ผู้ไม่ต้องการโศกเศร้า ก็ไม่ควรรักสิ่งใด"


ทำดีต่อไปสู้นะคะพี่ ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะคะ ^_^

 

"ขอบคุณ ทุกๆกำลังใจ ของเพื่อนๆพี่ๆ น้องๆ สมาชิกทุกๆท่านมากค่ะ"
,

"ขอให้ทุกๆท่าน จงเจริญทั้งทางโลกและทางธรรม ยิ่งๆขึ้นไป"


วันนี้แฟนจะกลับมาบ้านค่ะ เดี๋ยวจะคุยเรื่องไปบวชกับเขา อย่างน้อย 3วันก็ยังดี

ซาบซึ้งกับน้ำใจเพื่อนสมาชิกทุกท่านมากค่ะ ทั้งๆที่เราไม่เคยได้รู้จักกันมาก่อนเลย ท่านก็แสดงน้ำจิต
น้ำใจส่งมาให้เรา (เมื่ออ่านทุกเม้นท์ ขอบอกว่าน้ำตาไหลค่ะตื้นตันใจที่ อย่างน้อย ก็ได้รู้ว่า ยังมีสิ่ง
สวยงามบนโลกนี้อยู่ นั่นคือน้ำใจของเพื่อนๆที่มีให้เรา)


เราจะสู้ต่อไปค่ะ แม้จะมีบางเวลาที่ท้อแท้บ้าง, จะดำเนินตามแนวทางขององค์พระสัมมา
สัมพุทธเจ้า เพื่อเป็นหนทางแห่งการดับทุกข์


เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ สมาชิกทุกท่าน เราขอน้อมรับคำแนะนำทุกๆอย่างที่(ปัญญาของเราพอจะเข้า
ใจ ในคำแนะนำ คำสอนนั้นๆ) เราขอยกให้ทุกๆคำสอน คำแนะนำต่างๆไม่ว่า จะมาจากครูอาจารย์ท่าน
ใด พระภิกษุสงฆ์รูปใดก็ตาม เป็นครูบาอาจาร์ยของเรา ไม่ว่าจะด้วยสิ่งที่เรารู้แล้วก็ดี ไม่รู้มาก่อนก็ดี
เราจะพยามปฏิบัติตามอย่างมีสติ พึงระลึกได้ เพื่อจะได้พบแสงสว่างในการดำเนินชีวิต พบหนทางดับ
ทุกข์ ให้พ้นทุกข์



"บุญกุศสใดๆ ที่เราได้ทำไว้ในชาตินี้และจะกี่ภพกี่ชาติก็ตาม ขอให้บุญเหล่านั้นจงส่งผล
ให้เพื่อนๆ สมาชิกทุกๆท่าน จงมีความสุข ปราศจากโรคภัยใดๆ ขอให้ถึงนิพพาน เทอญ."

 

ขอให้ทุกๆๆ คนที่ความ ความทุกข์กายทุกใจ จงหมั่นทำความดี รักษาศีล หมั่นสวดมนต์ ภาวนา เพื่อที่จะให้ทุกข์นั้นลดน้อยลง ฉันก็เป็นอีกคนที่เจอปัญหามาตลอด ทั้งเรื่องเงิน งาน ปัญหาญาติพี่น้องให้ทุกข์ใจ เมื่อก่อนรู้สึกเครียดมาก กินไม่ได้ นอนไม่หลับ จนน้ำหนักลดไปหลายกิโล ตอนนี้ก็พยามทำใจยอมรับในปัญหาที่เกิดขึ้น แต่ก็ยังมีปัญหาเรื่องเงินเข้ามาตลอดเวลาคิดว่าพอมีเงินเก็บบ้างก็ต้องมีอันให้ได้ใช้จ่ายตลอด(แบบที่มันไม่น่าเกิดขึ้นเลย) แต่ก็น่าแปลกใจน่ะ เวลามีปัญหาทุกครั้งเหมือนสวรรค์จะส่งคนมาช่วยคลี่คลายปัญหานั้นให้ทุกครั้ง วันนี้ก็เหมือนกัน ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่สวดมนต์ ภาวนา นั่งสมาธิบ้าง บางวันรักษาศีล 5 ครบ บางวันศีลก็ขาดไปบางข้ออีก บางวันก็ขี้เกียจสวดมนต์ (ก็เราเป็นมนุษย์ธรรมดาเนี่ยน่า) ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆๆๆๆที่มีปัญหาทุกข์กายทุกข์ใจทุกคนผ่านพ้นความทุกข์ที่เกิดขึ้นไปได้ด้วยดีทุกๆๆๆ คน คิดว่ามันเป็นบันไดที่ให้เราก้าวขึ้นไปเมื่อถึงเวลาเราก็สามารถก้าวข้ามไปได้ (เคล็ดลับอีกอย่างที่ทำแล้วรู้สึกดี คือ การอ้าปากกว้างๆๆ แล้วตะโกนในใจ แต่อย่าให้มีเสียงออกมาน่ะเดี๋ยวข้างๆๆบ้านจะหาว่าเราบ้า อยากตะโกนอะไรก็ตะโกนออก ฉันลองทำแล้วรู้สึกว่ามันทำให้เราสบายใจขึ้น

 

ก่อนเปิดร้านค้าขาย แผ่เมตตาค่ะ และสวดมนต์บทพาหุงมหากาดูค่ะ เป็นบทพระพุทธเจ้าปราบมาร ปราบและสยบได้ทุกอย่างค่ะ เพิ่มเสน่และความนิยมให้กับผู้สวดด้วยค่ะ ทำให้ค้าขายดีร่ำรวย คนเมตตา
เอาใจช่วยค่ะ

 

ขอบคุณ ท่านบัวสีเงิน มากนะคะ


วันนี้ก่อนออกไปขานของ จะสวด บทพาหุงก่อน แล้วจะตามด้วย พระคาถาเงินล้าน 9จบ
เสร็จแล้วจะแผ่เมตตาค่ะ

 

กำลังใจ ที่ตนเองต้องสร้างมันขึ้นมาเอง เพื่อสร้างกำลังใจของตนเอง ให้เข้มแข็ง
กำลังใจสร้างได้ด้วยตนเองทำอย่างไร คือ
1การอาศัยบารมีพระรัตนตรัยช่วยเหลือดลบันดาล
2การอาศัยบารมีของบรรพบุรุษครูอาจารย์สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยเหลือ
3การมองโลกในแง่ดี การสร้างให้จิตใจตนสะอาดและดี
4 การปล่อยวางเรื่องทั้งหลาย การข่มใจตัดใจจากเรื่องอันเป็นทุกข์ทั้งหลาย
5 การศรัทธาเชื่อมั่นในการทำดีปฏิบัติดี ว่าย่อมจะให้ผลที่ดีและกรรมดีจะนำเราพ้นกรรมที่ไม่ดี เรื่องร้ายๆจักผ่านไปได้ในไม่ช้า เชื่อมั่นว่าวันข้างหน่้าอนาคตที่ดีของเรากำลังใกล้เข้ามา อีกไม่นานความฝันก็จะเป็นจริง

เมื่อเรามีกำลังใจ ทุกอย่างจะกลับดีขึ้น จิตใจที่มีกำลังมากยิ่งขึ้นย่อมพยุงชีวิตให้ดียิ่งขึ้น ก้าวหน้ามากขึ้น ย่อมผ่านเรื่องร้ายๆได้ในที่สุดครับ

 

..........วันนี้ เข้ามาให้กำลังใจทุกท่านครับ ขอให้ผ่านเรื่องเลวร้าย ด้วยคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าครับ

...........ตัวผมก็ยังร่อแร่เหมือนเดิม แต่ก็สู้ๆครับ

..........อ่านกันก่อนครับ จะได้มีกำลังใจ

พระองค์ท่าน......ช่วยใคร........มิได้หรอก
แต่ทรงบอก.......แนวทาง........วางไว้ให้
เราต้องหมั่น.......ปฏิบัติ..........ขัดเกลาไป
จึงจะได้............พ้นทุกข์........สุขสมปอง

พุทธศาสนา........ค่าล้ำเลิศ.......ประเสริฐยิ่ง
เป็นสัจจริง.........ทุกอย่าง........อย่าวางเฉย
เมื่อพบแล้ว........รัตนะ............อย่าละเลย
มัวเฉยเมย.........หมดโอกาส.....พลาดของดี

อันคนดี............มิใช่ดี...........เพราะมีทรัพย์
มิใช่นับ...........โคตรเหง้า.......เผ่าพงศา
อันคนดี...........ดีด้วยการ........งานนานา
มีวิชา.............และศีลธรรม......ประจำใจ


...........ทุกวันนี้ ผมก็ยังปลอบใจตัวเองครับ ถึงวันนี้เรายังไม่สำเร็จ ยังไงเราก็มีข้าวกิน 3 มื้อ มีงานให้ทำทุกวัน มีที่ซุกหัวนอน มีพระให้เราได้กราบไหว้(แม้จะไม่ทุกวัน) ก็โอเคแล้วครับ เพราะบางทีวันใหนผมฟุ้งซ่านมากๆ มันจะนอนไม่หลับ

..........บุญบารมีเราไม่มี เราก็ต้องยอมรับ และพยายามสร้างวาสนาของเราต่อไปจนกว่าบุญและวาสนาของเรามีพร้อมที่จะช่วยหนุนส่งน่ะแหละ เมื่อนั้นคงเป็นวันที่เราสมหวัง สมใจซักที โมทนาบุญกับทุกท่านครับ

 

ตอนนี้ผมก้อท้อมากครับ แต่พอได้อ่านประสบการณ์จากหลายๆท่านก็เริ่มจะเข้าใจความทุกข์มากขึ้นแล้วครับ ทำให้ผมมองเห็นข้อดีของความทุกข์ ครับ นั่นคือความทุกข์นีแหละเป็นตัวปลุกให้ผมลุกขึ้นมาต่อสู้ครับ และจากที่ได้อ่านประสบการณของท่านต่างๆนั้นทุกข์ของผมก้อเหมือนกลายเป็นเรื่องทั่วๆไปที่ต้องเกิดขึ้นกับทุกบุคคล ทำไห้ผมมีกำลังใจสู้ต่อไปครับ

ขอบคุณครับ

 

พออ่านเม้นท์ของท่าน คนแก้กรรม แล้วก็เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ


บุญบารมีเราไม่มีก็ต้องยอมรับและต้องพยามสร้างต่อไปจนกว่าจะมีบุญ หนุนส่ง ชีวิต
มันต้องเดินต่อไป แม้จะทุกข์ใจ ลำบากมากแค่ไหน เพื่อผ่านพ้นมันไปให้ได้


ก็ขายของตั้งแต่ เที่ยงวันไปจนถึง 6โมงเย็น วันนี้ได้110บ. 55555555
ชีวิต ก็ไม่รู้ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ไม่ว่าจะพยามทำเท่าไหร่ก็ไม่ดีขึ้น หรือเรายังปฏิบัติได้
ไม่ดีพอ ต้องปฏิบัติให้มากขึ้นกว่านี้อีก ธรรมมะกำลังทดสอบอยู่ว่าเราจะผ่านเรื่องนี้ไปได้
มั้ย แต่นี่มันเข้าปีที่4แล้ว เมื่อไหร่จะผ่านพ้นไปได้ซะที

เพื่อนๆอย่าพึ่งเบื่อ ดิฉันเลยนะคะ มันไม่รู้จะไปคุยกับใครจริงๆ(คุยกับแฟนก็ทะเลาะ
กัน กลายเป็นมีปัญหากันอีก ถ้าวันนึงเขาเบื่อที่จะช่วยเราแล้วและไปจากเราเมื่อไหร่ คราว
นี้แหละเรายิ่งทุกข์หนักแน่ๆ ที่จะซุกหัวนอนก็ไม่มี ทุนค้าขายก็ไม่มี ชีวิตตัวคนเดียวไม่
เหลือใครเลยจริงๆ ไม่มีที่พึ่งและไม่มีที่ไป)


ก็พอเข้าใจค่ะว่าอย่าเอาจิตไปยึดติฏับทุกข์ที่มี ควรจะปล่อยวางและอดทนกับ
ปัญหาที่เกิด แต่ถ้ามันเกิดซ้ำๆกัน บางเวลามันตั้งตัวไม่ทัน สติ งี้มันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย

รู้วิธีดับทุกข์ เมื่อเจอกับปัญหาจังๆบางทีมันก็เป็นอาการรู้ แต่ทำไม่ได้ จะด้วยความ
อ่อนแอในจิตใจ หรือขาดสติ หรือสักแต่ว่าปฏิบัติไปงั้นๆ ยังเข้าไม่ถึงธรรมจริงๆก็ตาม
เลยทำให้ ยังมีทุกข์อยู่ ถ้าไม่เจอกับตัวเองคงไม่รู้หรอกว่า ในทุกๆวันนี้ที่เราเจออยู่มันเป็น
แค่เพียง " ดอกเบี้ยของกรรม" ตัวกรรมจริงๆเราอาจจะยังไม่เจอก็ได้


"นี่ขนาดเป็น ดอกเบี้ยของกรรม เรายังทุกข์มากขนาดนี้ ถ้าได้รับผลกรรมโดยตรง
มันจะเพิ่มอีกกี่เท่าทวีคูณกัน"

 

ผมเองไม่รู้จะบอกอะไรนะ ครับ
แต่อยากจะอวยพรให้ทุกคนที่เจอเรื่องร้ายๆ ท้อ เหนื่อย ขอให้ผ่านพ้นเรื่องเหล่านี้ไปได้เร็ววันนะ ครับ

 

ขอให้คุณ tassumalee อธิษฐานให้เจอนาบุญดีๆนะครับ จริงๆแล้วจังหวัดของคุณเองก็มีนาบุญที่ดีมากๆอยู่ อธิษฐานขอให้เจอท่านนะครับ

ถ้าได้ทำบุญกับเนื้อนาบุญที่ดีก็จะส่งผลให้ชีวิตคุณดีขึ้นด้วย ถ้ากรรมคุณไม่หนักมากนะครับ และหากได้ 4 ตำบลที่อินเดียก็จะช่วยคุณได้นะครับเพราะมีพี่ท่านนึงเขาเคยชวนผมไปแต่ผมไม่ไป เขาบอกว่าชีวิตเขาดีขึ้นมากตั้งแต่ตั้งจิต ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นจะต้องไป 4 ตำบลนั้นให้ได้ และทุกครั้งที่เขากลับมาชีวิตเขาก็ดีขึ้นครับ

 

เดิมผมอยากจะแบ่งปันประสบการณ์ชีวิตให้ท่านทั้งหลายอ่าน แต่พอผมอ่านแล้วชีวิตผมเหมือนง่ายจังเลย ไม่เคยใช้ความเพียรถึงขั้นอุปบารมีเลยแม้ครั้งเดียว
แม้จะเริ่มจากครอบครัวที่มีปัญหา+ยากจน...แม้จะเคยไม่เชื่อเรื่องบุญช่วยเหลือเรา...สุดท้ายเมื่อพิจารณาตามผลที่ดับไป เนี่ย...มันบุญช่วยเหลือล้วนๆเลยนะเนี่ย ทั้งเรื่องการพบกัลยาณมิตร ที่สอนให้รู้จักการสร้างชีวิต ทั้งเรื่องได้บวชในวัดของครูบาอาจารย์ ทั้งเรื่องการงาน ทั้งเรื่องความรู้ในเรื่องต่างๆ ทั้งจิตวิทยา เรื่องการทำธุรกิจ...ไม่มีส่วนไหนเลยที่บุญไม่สนองกลับ ขอให้ทุกท่านพยายามและอดทนต่อไปนะครับ บุญช่วยท่านอยู่ตลอดล่ะครับ อยู่ที่ท่านสามารถสัมผัสมันได้มั๊ย
ชีวิตของคนเรามีขึ้นมีลง หน้าที่เราคือพัฒนาปัญญาให้เห็นแจ้งซึ่งการเกิดของปัญหา และการดับไปของปัญหา ศีล สมาธิ ปัญญา มั่นเจริญให้เพิ่มขึ้นเพราะ 3 สิ่งนี้คือของดีของวิเศษ โดยเฉพาะปัญญา ในส่วนของ ภาวนามยปัญญา (ขอเพิ่ม"สติ"ไปอีกอย่างด้วยครับ) ที่จะทำให้ทุกท่านผ่านปัญหาอุปสรรคไปได้ครับ ซึ่งผมเองก็พยายามพัฒนาตรงนี้เหมือนกันครับเพื่อจะได้พบกับความสุขที่ไม่เจือด้วยทุกข์น่ะครับ

 

ที่เน้นข้อความเนี่ย พอดีเพิ่งนึกขึ้นได้ครับ คำว่า
ก็ขายของตั้งแต่ เที่ยงวันไปจนถึง 6โมงเย็น
จะขายอะไรได้ครับเนี่ย เวลานี้ไม่ค่อยมีใครซื้ออะไรกินอยู่แล้วครับ ร้านตามสั่งเขายังขายได้ไม่เกิน 14.00น. หรือ บ่าย 2 เลยครับ
ข้าวเหนียว-หมูปิ้ง เวลาขายเนี่ยปกติอยู่ที่ 6.00น.-11.00น. จึงจะขายได้ ทำเลที่เหมาะคือ ตลาดเช้า ,หน้าโรงเรียน,หน้าโรงงาน ใน กทม.ก็แถวที่มี office
ข้าวเกรียบปากหม้อ เวลาขายที่เหมาะสมอยู่ที่ 6.00น. - 12.00น. และ 19.00น.-24.00น. สถานที่คือ ตลาดเช้าและตลาดโต้รุ่ง

จริงๆใจก็แว๊บออกมาว่าคุณควรขายน้ำเต้าหู้

น้ำเต้าหู้ เวลาขายที่เหมาะสมอยู่ที่ 6.00น. - 12.00น. และ 19.00น.-24.00น. สถานที่คือ ตลาดเช้าและตลาดโต้รุ่ง

ทุกอย่างมีช่วงเวลาขายของมันครับ พวกอาหารพวกนี้ เคยนั่งในร้าน MK ก็จะมีคนเข้ามากินเป็นเวลานะครับ ร้านส้มตำที่ขายดีๆก็เป็นช่วงเวลา ช่วงเวลา บ่ายโมง - 4 โมงเย็น คนจะน้อยถึงไม่มีเลย ตรวจสอบองค์ประกอบด้วยครับ เหตุยังไม่สมบูรณ์เลยครับ ผลก็อย่างที่เห็น

 

วิกฤติที่รุนแรงที่สุดในชีวิต เกิดขึ้นในเวลาที่เราคาดไม่ถึง ในที่ ที่เราคาดไม่ถึง และจากคนที่เราคาดไม่ถึงทีุ่สุดเสมอ...แน่นอน เพราะถ้าเราคาดถึง มันก็จะไม่รุนแรงที่สุดในชีวิต

ดังนั้นเราต้องต่อสู้กับความรู้สึกนึกคิดที่เป็นความเคยชิน ต่อสู้กับตัวเอง ต้องเอาชนะใจตัวเอง ด้วยการเจริญสติ เอาชนะใจตนเองให้ได้จากความใจน้อย ใจโกรธ ใจวิตก กังวล ใจเศร้า ใจเครียด ใจเหงา จิตตก หมดกำลังใจ เราต้องสร้าง อัตตาหิ(ตัวตนที่ใหญ่ สติปัญญาที่มีความรู้สึกตัว) มีกำลังอำนาจเหนือตัวตน

เรามีใจเป็นประธาน เราใช้ความทุกข์นี้ให้เป็นปุ๋ยแห่งชีวิตของเรา เป็นสิ่งบำรุงจิตใจ จะว่าสร้างกำลังใจหรือบารมีก็ได้ค่ะ เราเห็นตัวอย่างของบารมีที่เกิดจากความทุกข์ได้ชัดเจนจากพระพุทธเจ้าสมัยที่เป็นพระโพธิสัตว์ การบำเพ็ญบารมีในสิบชาติสุดท้ายของพระองค์ท่าน ก็อาศัยทุกข์ทั้งนั้น ดังนั้นเมื่อมีปัญหาเราต้องแก้ด้วยจิตใจที่ดีมีคุณธรรม ยกจิตของเราด้วยคุณธรรมในบารมี 10 อันประกอบด้วย ทาน ศีล เนกขัมมะ ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ อธิษฐาน เมตตา อุเบกขา เราอาจปฎิบัติหลายข้อประกอบกัน หรือปฎิบัติเพียงข้อใดข้อหนึ่ง ซึ่งเราควรเลือกใช้ให้เหมาะสมตามขนาดของปัญหาที่เรามี แล้วเราก็จะผ่านอุปสรรคไปได้ด้วยดีค่ะ..... โมทนาสาธุ กับทุก ๆ ความเห็น คำแนะนำ ขอน้อมรับไว้ปฎิบัติเช่นกันค่ะ

 

คุณมะบอมครับ และทุกท่าน กรรมดีและกรรมชั่ว ที่ผมทำมาแล้ว ในชาตินี้ หลายๆอย่างมันให้ผลผมมาแล้ว หลายๆอย่าง ทั้งดีและชั่ว เพราะว่า กรรมบางชนิด ที่ทำมันให้ผลเร็ว มันมีอยู่ ทั้งดีและชั่ว และไปให้ผลในชาติหน้า ทั้งดีและชั่ว หรือหลายๆชาติจะให้ผล หรืออาจจะ ร้ายชาติพันชาติให้ผล ในอนาคตชาติหน้า นั้นผมยังไม่เห็น แต่ชาตินี้ที่ได้รับเต็มๆ มันเห็นมาแล้ว ทั้งดีและชั่ว แต่ไม่ขออธิบาย กรรมบางอย่างบอกตรงๆไม่ต้องรอชาติหน้าครับชาตินี้แหละครับ

 

"ขอบคุณthrinai มากนะคะที่แนะนำช่วงเวลาให้ค่ะ" อนุโมทนาสาธุด้วย


เราใช้รถเข็นขายของค่ะ ช่วงเวลาดังกล่าวที่ท่านบอกมานั้น เราได้ลองออกไปขายมา
หมดแล้วค่ะ เรียกว่า ขายตั้งแต่ตี5ครึ่งไปจนถึง6โมงเย็นค่ะ ยอดขายได้วันนึงไม่ถึง400
ค่ะ จะมีช่วง 19น ถึง24น. ค่ะ ที่ไม่ได้ออกไปขาย


ในช่วงเกือบ4ปีที่ขายของมา มีปัญหาเรื่องที่ขายตลอดค่ะ เพราะที่ดีๆมักมี
เจ้าของหมดแล้ว รึไม่ก็ค่าที่แพงมากค่ะสู้ราคาไม่ไหว อีกอย่างถ้าไม่รู้จักใครเลยนี่ก็
ลำบากค่ะ ขนาดแม่ค้าที่พอรู้จักกันเขารู้จักคนที่มีอำนาจ แล้วขอขายในที่ชุมชน ยังโดน
ไล่ที่เลย เทศกิจค่ะ ก็อยู่ไม่ได้กัน บางคนเลิกขายก็มี

ส่วนสถานที่ใกล้โรงเรียน นั้น ยิ่งยากค่ะ แม่ค้าเก่าจับจองที่กันหมด ยิ่งถ้าไป
ขออาศัยหน้าบ้านเขาขาย วันไหนอารมณ์ดีก็ให้ขายค่ะ อารมณ์ไม่ดีก็เข็นรถหนีไม่ทันค่ะหา
ว่าบังหน้าร้าน เกะกะหน้าร้านบ้าง บางทีมีช่องเล็กๆพอรถเข็นเข้าไปจอดได้(รถเล็กค่ะ)
ก้ะจะเจอแม่ค้าด้วยกันนั่นแหละค่ะหวงที่ แสดงอาการไม่พอใจก็มี "แต่แม่ค้าบางคนก็ดี
ค่ะให้กำลังใจกันเอง ปลอบใจเวลาเห็นเราท้อ บอกให้อดทน"


อาหารที่ขาย ถึงแม้จะทำอร่อย แต่ถ้าเป็นหน้าใหม่ไปขายก็จะเงียบๆหน่อยค่ะ
เพราะเขาจะติดแม่ค้า,พ่อค้า เจ้าประจำ "พอไปลองซื้อทาน ก็พอกินได้ บางร้านจัดตกแต่ง
ร้านแล้วไม่น่าซื้อกินเลยค่ะ แต่เขาก็ขายดี ซึ่งอาจเป็นเพราะขายมานาน"

ส่วนเรายังไม่มีที่ขายแน่นอนค่ะ ที่ขายอยู่ทุกวันนี้ร้านอื่นเขาก็ขายกันได้ มี
ร้านเราร้านเดียว ขายปากหม้อ ตื่นตี 3 ค่ะไปตลาดซื้อของ เตรียมไปขาย ตอน6โมงเช้า
(เพราะตอนเช้า เพื่อนๆจะขายดีกันมากค่ะ มีขนมครก,, หมูปิ้ง, ขายน้ำ ,ข้าวเหนียวปิ้ง,
ขนมรังผึ้ง, แล้วก็ผลไม้, อาหารตามสั่ง และเราข้าวเกรียบปากหม้อ) ร้านอื่นขายดี
กันหมดค่ะ ไปแต่เช้ามาขายได้ตอน 9โมงเช้าถึง11โมงค่ะ ได้ 30 บ. เที่ยง ไปจนถึง
5โมงเย็น ได้เพิ่มอีก ร้อยก่วาบาทค่ะ ก็จะเป็นอยู่อย่างนี้ค่ะ ได้ร้อยกว่าบาทต่อวัน บางวัน
มากหน่อยก็ได้ สองร้อยกว่าบาทค่ะ บางทีขนมเหลือขายไม่หมดก็จะแบ่งให้แม่ค้าแถว
นั้นกิน เขาก็ชิมแล้วบอกว่าอร่อยกว่าบางเจ้าที่ขายดีๆอีกค่ะ แตัทำไมเราถึงขายไม่ได้ก็ไม่รู้



ก็ไม่รู้ทำไมชีวิตถึงได้เป็นแบบนี้ ทำแทบจะทุกวิถีทางแล้วค่ะ ยิ่งดิ้นรนมากยิ่ง
เจ็บตัวมากค่ะ (แฟนเริ่มไม่สนับสนุนแล้วค่ะ เพราะขายของทีไรไม่เคยเห็นเงินเลย บางที
ต้องขายถึง 3 วันถึงจะได้เงินทุนคืนค่ะ ทั้งๆที่ทุนก็ไม่กี่ร้อยเอง ยิ่งตลาดนัดตอนเย็นไม่
ต้องคิดค่ะ ขายไม่ได้ เพราะไม่มีที่ขายค่ะ ก็พยามต่อสู้ดิ้นรนมาเกือบทุกทางแล้วค่ะ
แต่หนทางก็ยัยมืดมน ไม่เจอแสงสว่างซักกะที

คือที่กล่าวมาทั้งหมดนี้เราเองก็พยามดิ้นรนเต็มที่แล้ว แต่คงยังไม่พอมั้งค่ะจะ
พยามทำให้มากกว่านี้ค่ะ ที่ขายหมูปิ้งอยู่ตอนนี้ ก็อาศัยขายคู่ไปกับร้านอาหารตามสั่งค่ะ
เผื่อไว้ให้เป็นทางเลือก ของลูกค้าอีกทางนึง ตรงที่เก่าที่เคยขายนั้นมีน้องเขาขายอยู่แล้ว
ก้เลยไม่ได้ไปขายค่ะ พอดีทำหมูไว้ 2กล่องๆละ100ไม้กล่องแรกขาย4 วันหมดค่ะ จะขาย
อีกกล่องนึงให้หมด แล้วจะได้ กลับไปขายปากหม้อ ที่เดิมค่ะ


เราเองก็ต้อง ขอบคุณเพื่อนๆที่ให้คำแนะนำดีๆให้กำลังใจกัน นะคะ

เราเองก็คงต้องสู้ต่อไปด้วยตัวของเราเองอ่ะนะคะ จนกว่าจะประสบความสำเร็จ

แต่ที่เข้ามาเขียนเรื่องราวให้เพื่อนๆได้รู้นั้น คงเป็นเพราะ ท่าน สุขีสุโข ท่านช่างหัวมัน
เป็นผู้ก่อตั้งกระทู้ขึ้นมา ได้ตรงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับชีวิตพอดี


"ขอให้ เพื่อนๆ จงเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะคะ ขออนุโมทนา สาธุ กับ
ทุกๆกำลังใจ ทุกๆคำแนะนำ ในทุกๆเม้นท์ นะคะ"