นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ขอบคุณพี่รั้ง และขอบคุณความดีที่พี่รั้งได้ส่งต่อให้น้องๆด้วยนะคะ ^^

 

เสื้อผ้ากระดาษจะไปหาซื้อที่ไหนน้อ วัดไทยม๊ะมีที่เผาด้วยอ่ะคะ หรือว่าต้องไปวัดจีนแทน เด๋วจะลองหาข้อมูลดูคะ

 

น้องตาลได้รับแล้วค่ะ
ลูกแก้วสวยสีแปลกตาดีค่ะ
ขอบคุณมากมายค่ะพี่รั้ง

 

ท่านประธานถามหน่อยค่ะ เทพธิดา กับ นางฟ้า นี่เหมือนกัน หรือว่าต่างกัน
ยังไงคะ

 

หาตามร้านสังฆภัณท์ ค่ะ น้องอัญ

 

ขอบคุณ ค่ะน้องตาลที่ส่งข่าวมาบอก

วันนี้ส่งไปอีกค่ะ..กลัวน้องๆไม่ได้รับกันเลยส่งกันเหนียวค่ะ

 

[ นิทานอ่านเล่นจ้ะ ] .... ทุ่งกุลาร้องไห้

เมื่อหลายพันปีผ่านมาแล้วบริเวณทุ่งกุลาร้องไห้ในปัจจุบันเป็นทะเลมาก่อน ในทะเลแห่งนี้มีสัตว์น้ำอาศัยอยู่มากมาย ได้มีเมืองจำปานาคบุรี ที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของทะเลแห่งนี้

เจ้านครจำปานาคบุรี มีธิดาชื่อว่า นางแสนสี และมีหลานสาวอายุไล่เลี่ยกันชื่อว่า นางคำแพง ทั้งสองเป็นหญิงสาวที่รูปร่างหน้าสะสวยงดงามเป็นที่หมายปองของชายทั้งหลาย ท้าวนครจำปานาคบุรี ได้จัดให้มีคนคอยเผ้าดูแลอย่างดี ผู้ดูแลชื่อว่า จ่าแอ่น ซึ่งจะคอยติดตามอยู่ทุกฝีก้าว และในเมืองจำปานาคบุรีแห่งนี้ ได้นาคที่มีอิทธิฤทธิ์สูงอยู่ฝูงหนึ่ง ซึ่งถ้าชาวเมืองได้รับความเดือดร้อนก็จะให้ความช่วยเหลือตลอด จนเมืองนี้ได้ชื่อว่า นาคบุรี

ในครั้งนั้นมีเมืองอีกเมืองหนึ่งชื่อว่าบูรพานครตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของทะเล ท้าวผุ้ครองนครมีโอรสชื่อว่า ท้าวฮาดคำโปง และมีหลานชายชื่อว่า ท้าวอุทร ทั้งสองเล่าเรียนวิชาการต่อสู้จึงอยากลองวิชาโดยจะไปต่อสู้กับนาคที่เมืองจำปานาคบุรีตามคำสั่งของอาจารย์ เมื่อเดินทางไปถึงเมืองจำปานาคบุรียังไม่ทันได้ลองวิชา ทั้งสองหนุ่มกลับไปให้ความสนใจธิดาและหลานสาว ทั้งสองจึงพยายามที่จะติดต่อกับนางทั้งสองแต่ก็ถูกกีดกันจากจ่าแอ่นผู้ดูแล แต่ชายหนุ่มทั้งสองก็ยังคงพยายามต่อไป และได้สืบทราบมาว่าทุกเจ็ดวันนางทั้งสองจะออกไปเล่นน้ำที่ทะเล

ต่อมาในวันหนึ่งหญิงงามทั้งสองก็ออกไปเล่นน้ำ พร้อมข้าทาสบริวารตามปกติ ชายทั้งสองเห็นเป็นโอกาสอันดีจึงเสกผ้าเช็ดหน้าให้เป็นหงส์ทองลอยไปขวางเรือไว้ นางอยากได้จึงให้จ่าแอ่นพายเรือตามไปเก็บ ยิ่งตามยิ่งลึกเข้าไปในทะเลแต่ก็ยังจับไม่ได้สักที มารู้สึกตัวอีกทีก็อยู่กลางทะเลกว้าง ท้าวทั้งสองเห็นเหมาะจึงเอานางทั้งสองและบริวารขึ้นเรือของตนไป

เมื่อเจ้าเมืองจำปานาคบุรีทราบเรื่องจึงไปขอให้นาคในทะเลช่วย นาคจึงบรรดาลให้พื้นทะเลสูงตัวขึ้น น้ำทะเลเหือดแห้ง เรือของท้าวฮาดคำโปงและท้าวอุทรไม่สามารถแล่นต่อไปได้ จึงเอาจ่าแอ่นไปซ่อนในป่า บริเวณดังกล่าวจึงมีชื่อว่า ดงจ่าแอ่น เอานางแสนสีไปซ่อนไว้อีกที่หนึ่ง จึงเรียกว่า ดงแสนสี และเอาหญิงหลานเจ้าเมืองไปซ่อนอีก เรียกบริเวณนั้นว่า ดงป่าหลาน เมื่อน้ำในทะเลแห้งหมดสัตว์ต่าง ๆ ในทะเลก็พากันตาย นกอินกันพากินซาก ซึ่งกินอยู่ประมาณครึ่งเดือนกว่ากุ้งหอยปูปลาในทะเลจะหมด ก็ได้พากันขี้ทิ้งกองรวมกันไว้เป็นกองใหญ่มาก จนเรียกบริเวณนั้นว่า โพนขี้นก

ท้าวฮาดคำโปง ท้าวอุทร นางแสนสีและนางคำแพง เกิดติดอยู่กลางทะเลแห้ง แต่ชายทั้งสองกลับเกิดหลงรักนางแสนสี จึงเกิดการต่อสู่ ท้าวฮาดคำโปงแพ้ถูกฆ่าตาย จึงกลายเป็นผีเฝ้าทุ่ง เวลากลางคืนเป็นแสงไฟลอยตามหานางแสนสี ชาวบ้านแทบทุ่งกุลาร้องไห้เรียกว่า ผีโป่ง หรือ ผีทุ่งศรีภูมิ

ฝ่ายเจ้าเมืองจำปานาคบุรีเกิดความเห็นใจธิดาของตนและท้าวอุทรที่ต้องรอนแรมอยู่กลางทุ่งแล้ง จึงอภัยให้หลังจากที่โกรธมานาน จึงมอบไพล่พลไปสร้างดงเท้าสาร หรือ เมืองเท้าสาร และยอมยกนางแสนสีให้เป็นมเหสีของท้าวอุทร

 

[ นิทานอ่านเล่นจ้ะ ] .....กระต่ายผู้สละชีวิต

ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถี ทรงปรารภการถวายบริขารทุกอย่างของพ่อค้าชาวเมืองคนหนึ่งได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธก ว่า…
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระโพธิสัตว์เกิดเป็นกระต่ายอาศัยอยู่ในป่าแห่งหนึ่งท่ามกลางหุบเขาและแม่น้ำล้อมรอบ มีสัตว์เป็นเพื่อนกันอัก ๓ ตัว คือ ลิง สุนัขจิ้งจอก และนาก สัตว์ทั้ง ๔ เป็นสัตว์มีศีลธรรม ทุกเย็นจะมาพบกันและฟังโอวาทของกระต่ายเสมอ

ต่อมาวันหนึ่ง กระต่ายมองดูจันทร์รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันอุโบสถ จึงให้โอวาท ว่า ” วันพรุ่งนี้ พวกเราจงพากันรักษาศีล ให้ทานเถิด เพราะมีผลบุญกุศลมาก ฉะนั้นพวกท่านจงเตรียมอาหารไว้แบ่งปันคนขอทานเถิด” สัตว์ทั้ง ๓ รับคำแล้วกลับไปยังที่อยู่ของตน

ครั้นรุ่งขึ้นมีนายพรานคนหนึ่งตกเบ็ดได้ปลาตะเพียน ๗ ตัวฝังทรายกลบไว้แล้วก็ข้ามไปทางใต้น้ำต่อไป นากออกหาอาหารได้กลิ่นปลานั้นแล้วจึงร้องขึ้น ๓ ครั้ง รู้ว่าไม่มีเจ้าของแล้วจึงคาบเอาปลาทั้ง ๗ ตัวไปยังที่อยู่ของตน นอนรักษาศีลอยู่

ฝ่ายลิงเข้าไปในป่าได้มะม่วงมาแล้วก็กลับที่อยู่ตนนอนรักษาศีลอยู่ ส่วนเจ้ากระต่ายรักษาศีลอยู่ที่อยู่ของตนไม่ได้ออกไปหาอาหารมาไว้ให้ทาน คิดที่จะสละชีวิตให้ทานว่า ” ถ้ามีคนมาขออาหาร งา และข้าวสารของเราก็ไม่มี ถ้าเช่นนั้นเราจะให้เนื้อของเราแก่เขาก็แล้วกัน” คิดแล้วก็นอนรักษาศีลอยู่

 

[ นิทานอ่านเล่นจ้ะ ] .....กระต่ายผู้สละชีวิต (ต่อ)

ด้วยอานุภาพแห่งศีลของกระต่ายเป็นเหตุให้บรรลังก์ของเท้าวสักกะเร่าร้อน ท้าวเธอจึงลงมาพิสูจน์คุณของศีลของสัตว์ทั้ง ๔ ด้วยการแปลงร่างเป็นพราหมณ์ไปยังที่อยู่ของนากก่อน ร้องขออาหารกับนาก นากจึงกล่าวว่า “พราหมณ์.. เรามีปลาตะเพียนอยู่ ๗ ตัว ขอเชิญท่านบริโภคเถิด” พราหมณ์รับไว้แล้วก็ไปที่อยู่ของสุนัขจิ้งจอก เอ่ยปากขออาหารอีก สุนัขจิ้งจอกก็มอบอาหารให้พร้อมกับพูดว่า “พราหมณ์.. ข้าพเจ้ามีเนื้อย่าง ๒ ไม้ เหี้ย ๑ ตัว นมส้ม ๑ หม้อ เชิญท่านบริโภคเถิด” พราหมณ์รับไว้แล้วก็ไปที่อยู่ของลิงเอ่ยปากขออาหารเช่นเคย ลิงก็มอบอาหารให้พร้อมกับพูดว่า “พราหมณ์.. มะม่วงสุก น้ำเย็น ร่มเงาไม่อันร่มรื่นขอเชิญท่านบริโภคและพักผ่อนก่อนเถิด”


พราหมณ์รับไว้แล้วก็ไปที่อยู่ของกระต่ายพร้อมร้องขออาหารเช่นเดิม กระต่ายดีใจจึงพูดว่า ” พราหมณ์… ขอเชิญท่านก่อไฟเถิด เราไม่มีอะไรจะให้ท่าน นอกจากเนื้อของเรานี่แหละ ขอเชิญท่านบริโภคเราเถิด” ว่าแล้วก็กล่าวเป็นคาถาว่า
“กระต่ายไม่มีงา ไม่มีถั่ว ไม่มีข้าวสาร ท่านจงบริโภค เราผู้สุกด้วยไฟนี้ แล้วเจริญสมณธรรมอยู่ในป่าเถิด”



ท้าวสักกะจึงเนรมิตให้มีกองไฟขึ้นแล้วบอกให้กระต่ายทราบกระต่ายลุกขึ้นจากหญ้าแพรกสลัดขนไล่สัตว์อื่น ๆ ๓ ครั้ง มีความดีใจ ไม่กลัวต่อความตาย กระโดดเข้ากองไฟไป แต่ก็ต้องแปลกใจว่าไฟทำไมเย็นยิ่งนักจึงถามพราหมณ์ดู ท้าวสักกะในร่างพราหมณ์จึงกล่าวว่า “ท่านบัณฑิต เรามิใช่พราหมณ์ดอก เราเป็นท้าวสักกะ มาเพื่อทดลองศีลของท่านเท่านั้นเอง”

กระต่ายพูดว่า “ท่านท้าวสักกะ ท่านหวังจะทดลองข้าพเจ้าเท่านั้นเองหรือ แล้วชาวโลกจะรู้ว่าข้าพเจ้าปรารถนาให้ชีวิตเป็นทานได้อย่างไรกันเล่า” ท้าวสักกะตอบว่า “คุณความดีในการเสียสละชีวิตเป็นทานของท่านครั้งนี้จะมีปรากฏตลอดไป” ว่าแล้วก็เขียนรูปกระต่ายไว้บนดวงจันทร์เป็นสัญลักษณ์ให้ชาวโลกได้เห็นตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แล้วก็หายวับกลับเทวโลกไป สัตว์ทั้ง ๔ ตัวได้รักษาศีลจนตราบสิ้นชีวิต


นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

การรักษาศีลเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตทั้งมนุษย์และสัตว์เดรัจฉาน เพราะผู้มีศีลเทวดาย่อมคุ้มครอง

 

สุขสันต์วันสาร์ทจีนนะคะ
วันนี้เป็นวันมงคลของพี่น้องไทยเชื้อสายจีนทุกท่าน
ที่จะได้แสดงความกตัญญูต่อพรรพบุรุษค่ะ​

<!-- google_ad_section_end --><!-- / message --><!-- sig -->

 

สวัสดีคะ ท่าน คุรุวาโร พี่รั้ง น้องดา คุณ ติงติง ท่าน หนอ คุณdirtygirl, คุณjernnrej_JJ, คุณsaekue20 คุณมิก คุณฟ้ามุ่ย พี่มิก พี่ นิด คุณกิ้ง คุณฝ้าย คุณฝ้าย10 คุณอัญ คุณหมอก้อยและพี่ๆ เพื่อนๆ ทุกๆท่านที่ไม่ได้เอ๋ยนาม ณ นครแห่งนิทานแห่งนี้ และแขกที่มาเยื่อนห้องนิทานทุกคนคะ สุขสันต์วันสาร์ทจีนนะคะ
วันนี้เป็นวันมงคลของพี่น้องไทยเชื้อสายจีนทุกท่าน
ที่จะได้แสดงความกตัญญูต่อพรรพบุรุษค่ะ ( ขออนุญาติ ก๊อปนะคะ คุณ ติงติง แต่จากใจจ้า)

 

ไม่รู้เป็นเรื่องบังเอิญรึเปล่าหนอ

แต่ขอเล่าเป็นนิทานฝากไว้สักเรื่องนะคะ ในส่วนตัว ไม่ได้มีเชื้อสายจีน
เลยไม่รู้ ว่า ณ วันนี้เป็นเทศกาล ไว้บรรพบุรุษจีนคะ แต่ ทำไม่บังเอิญนะ เมื่อคืน ฝันว่า

ซื้อตั๋วเครื่องบินให้ ญาติๆ พี่น้องหลายคนไปอินเดีย แต่ตัวเองไม่ได้ไปนะ แต่

เดินทางไปอีกที่หนึ่ง เพื่อสักการะ พระศิวะ และพระแม่อุมา (คนเยอะมาก)

หลังจากนั้น เดินทางไปต่อ เจอผู้ชายมีอายุหนึ่งท่าน

พาผู้ฝันเข้าไปดูในร้านแห่งหนึ่ง พบ บ่อน้ำ ทางขึ้นลง มังกร พญานาค แล้วใน

ร้านนั้น เห็นมังกรตัวหนึ่งด้วย เหมือนผู้ฝันยืนพูดคุยกับ ชายผู้นั้น แต่จำอะไร

ไม่ได้เลย (สงสัยความลับ สวรรค์ แบบว่าไม่อยากให้เปิดเผยทำนองนั้น คิดเองนะคะ )

พอวันนี้เปิดมาเห็นเพื่อนกล่าวถึงเทศกาลสาทร์ นี้ เลย คิดว่า แปลกจัง ชังบังเอิญ เลยเล่าเป็นนิทานไว้ให้ฟังเล่นๆ คะ

รักษาสุขภาพด้วยคะทุกๆท่าน
พิมพัดดา

 

อย่าทิ้งมนุษย์ให้เฝ้าถ้ำสิคะ.... ปยานาคหายจ้อยไปไหนกันหมดล่ะเนี่ย

 

ดีแล้วที่เฝ้าถ้ำ ครับ เดี๋ยวให้ ทิพย์อักษรหารางวัลมาให้ครับ

 

เฝ้ามาตั้งแต่เช้าแล้ว ... ไหนๆท่านประธานก็แวะมาแล้ว 1 เรื่องหนอ..

เอาเรื่องแปลกๆสมัยเด็กอีกก็ได้เจ้าค่ะ

 

ส่งให้แล้วค่ะ..ในฐานะดูแลฐานทัพดี ....

 

เค้ายังอยู่ เหมือนเดิม จ๊ะ

^^

 

ขอบพระคุณพี่รั้งมากค่ะ catt7

เหมือนส่งเสริมให้ทำดีหวังผลยังไงไม่รู้นะคะเนี่ย... แต่ก็ยินดีรับเจ้าค่าาา อิอิ

(ไม่สลดสักนิด)

 

เรื่องของคนบ้านตรงข้าม แต่บอกก่อนนะครับว่า กรรมใคร กรรมคนนั้นครับ

 

อยู่ก็ส่งเสียงหากันบ้างสิจ้ะคุณหวานใจ... เงียบกริ๊บกันไปแล้วมันเหงานาาา