หลวงพ่อเยื้อน ขันติพโล / พระแท้ ผู้ถ่อมตน/อุบายสมาธิง่ายๆ

...........

 

หลวงพ่อเยื้อน ขันติพโล วัดเขาศาลาอตุลฐานะจาโร ขาศาลาอตุลฐานะจาโร อ.บัวเชด จ.สุรินทร์ (พระพิศาลศาสนกิจ)
หลวงพ่อเยื้อน ขนฺติพโล พระนักอนุรักษ์ป่า

หลวงพ่อเยื้อน ขันติพโล ท่านเป็นลูกศิษย์หลวงปู่ดูลย์ อตุโล บวชเมื่อปี 2515 เมื่อท่านอายุได้ 20 ปี
เมื่อท่านได้บวชแล้ว วันแรกหลวงปู่บอกว่าให้ไปนั่งภาวนากับหมู่เพื่อน โดยบอกว่าให้กำหนดลมหายใจเข้าพุท ออกโธ เหมือนปกติที่ตามแบบวัดป่า
หลวงพ่อท่านได้เล่าให้ฟังว่า ท่านก็กำหนดตามที่หลวงปู่สอน แต่ในจิตลึกๆ มันบอกท่านว่า ถ้ามัวจะตามลมหายใจเข้า และออกอยู่อย่างนี้มันจะสงบได้อย่างไร ท่านจึงเปลี่ยนใหม่ว่า เมื่อกำหนดลมหายใจเข้าแล้ว เวลาลมหายใจออกท่านไม่ตามลมออก กลับกำหนดเข้าไปข้างใน
ท่านบอกว่าท่านนั่งกำหนดได้ไม่นาน มันกลับดิ่งเข้าไปจนมันทะลุ แล้วจิตท่านก็เปลี่ยนเลย ท่านบอกว่า
ครั้งแรกที่นั่งมันเหมือนตาย ตายแล้วเกิดใหม่
เช้าวันรุ่งขึ้น หลวงปู่เรียกหาเณรให้ไปดูพระที่เพิ่งบวชใหม่ให้มาหาหลวงปู่
หลวงปู่ก็ถามว่า ภาวนา เป็นยังไง
หลวงพ่อบอกว่า ไม่ทราบว่ายังไงนะครับหลวงปู่ แต่จิตผมมันว่าพุทโธเองอยู่ในใจนี่แม๊บๆๆ ไม่ยอมออก หลวงปู่ช่วยเอาออกที
หลวงปู่จึงได้นั่งกำหนดดูอยู่ แล้วก็บอกว่า เอาออกไม่ได้หรอก จิตเขาว่าพุทโธเอง ตอนนี้คุณน่ะเปลี่ยนแล้ว
หลวงตาเยื้อน ท่านเล่าให้ฟังว่า ท่านบอกว่าตอนนั้นจิตมันว่าแต่พุทโธเอง จะคิดถึงบ้านก็ไม่ได้ จะนึกถึงแม่ก็ไม่ได้ ตาที่มองไปทางไหนมันก็ทะลุไปหมด เห็นอะไรก็ละลายไปหมด ตอนนั้นท่านบอกว่า ท่านอยากนั่ง ใจมันก็สั่งให้เดินจงกรม เดินจงกรมรอบโบสถ์วัดบูรพารามอยู่อย่างนั้น เห็นโบสถ์... โบสถ์ก็ละลายหายไปหมด ท่านบอกว่า ท่านยังไม่ได้เรียนหนังสือธรรมเลย อ่านหนังสือก็ไม่ค่อยออก เพราะจบ ป.4 ไม่รู้จักคำว่าไตรลักษณ์ แต่เข้าใจว่า ทุกอย่างมันละลายหมด
วันที่สอง หลวงปู่สั่งไม่ให้ไปภาวนากับหมู่เพื่อน ให้ไปภาวนาเดี่ยวเลย
ท่านก็นั่งภาวนาตั้งแต่หัวค่ำ วันที่สองนี้จิตมันได้พิจารณาธาตุ ขันธ์ กลับไปกลับมาเองจนไม่เหลืออะไร ท่านได้เคยพูดให้ผู้เขียนฟังว่า
"จิตมันตัดสินของมันเอง จิตมันเอาความว่างแยกความว่าง เอาจิตแยกจิต ท่านจับเอาความว่างตรงนั้นชนความว่าง เพราะจิตมันคิดว่า ให้มีความว่าง มันก็ยังมีตัว ยังเป็นอวิชชา ท่านก็เลยเอาตรงที่เห็นมันใสๆ ว่างๆ ตรงนั้นจับชนกัน จนแตกละเอียด จิตจึงลอยเด่น เหมือนพระจันทร์เต็มดวง
วันรุ่งขึ้นหลวงปู่ดุลย์ก็เรียกอีกครั้ง คราวนี้ท่านนั่งกำหนดดูนานทีเดียว แล้วก็บอกว่า
"ต่อจากนี้ไป ออกพรรษาแล้ว ผมจะส่งคุณไปอยู่ที่วัดป่าบ้านตาด ไปอยู่กับพระอาจารย์มหาบัว ไปเอาข้อวัตรหลวงปู่มั่น"
หลังจากออกพรรษาแล้ว หลวงพ่อเยื้อนท่านจึงไปอยู่กับหลวงตามหาบัวที่บ้านตาด เป็นเวลา 4 ปี ท่านทำหน้าที่อุปฐากหลวงตา หลวงตาท่านจะเรียกหลวงพ่อเยื้อนว่า “ธรรมสุรินทร์”
ปี 2519 ทางกองทัพภาคที่ 2 ต้องการพระมาอยู่เป็นขวัญกำลังใจทหารในบริเวณชายแดน เนิน424 จึงได้ไปขอพระจากสมเด็จพระสังฆราช สมเด็จพระสังฆราชจึงบอกว่าให้มาขอจากหลวงปู่ดูลย์ หลวงปู่ดูลย์จึงทำหนังสือไปขอตัวพระเยื้อนมาจาก หลวงตามหาบัว วัดป่าบ้านตาด อย่างเป็นทางการ
พื้นที่ป่าสงวนเกือบ 20,000 ไร่นี้ทางกรมป่าไม้ได้มอบให้วัดเขาศาลาอตุลฐานะจาโรเป็นผู้ดูแล โดยกำหนดให้เป็นพื้นที่พุทธอุทยาน ซึ่งเป็นพื้นที่ป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดในอีสานใต้ ที่เต็มไปด้วยไม้ที่สำคัญทางเศรษฐกิจคือ พยุง และประดู่ และมีสัตว์ป่าที่ยังคงเหลืออยู่หลายชนิด เช่น เสือปลา กวาง เก้ง หมาไน หมูป่า กระจง ค่าง ลิง ชะนี นกยูง เป็นต้น
ทุกวันนี้มีทหารพรานจากกองกำลังสุรนารี และตำรวจตระเวนชายแดนมาอยู่ประจำวัดเขาศาลาฯ เพื่อพิทักษ์ป่าร่วมกับหลวงพ่อและพระสงฆ์ของวัด เพราะมีคนพยายามลอบตัดไม้และล่าสัตว์ ทั้งหลวงพ่อ พระและทหาร ตำรวจต่างก็ต้องทำงานหนักกันเกือบทุกวัน

 

วันศุกร์ 18 ธันวาคม 2563 เวลา 08:00 UTC+07 – 20:00 UTC+07
ธรรมะในสวน การปฎิบัติธรรมถวายพระราชกุศลสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี
วังสวนบ้านแก้ว รำไพพรรณี

การปฎิบัติธรรม "ธรรมะในสวน" ถวายพระราชกุศลสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี พระบรมราชินี ในรัชกาลที่ ๗
โดยพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณพระราชวิสุทธิมุนี (หลวงพ่อเยื้อน ขันติพโล)
วันที่ ๑๘ ธันวาคม ๒๕๖๓
ตั้งแต่เวลา ๐๘.๐๐ -๒๐.๐๐ น. ณ บริเวณพระตำหนักใหญ่ วังสวนบ้านแก้ว มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี
เทศบาลเมืองจันทบุรี



12.909268, 102.110049

 

เครดิต


*********************************************************************
@ อาจารย์สมัยอยู่กับหลวงปู่ดุลย์ฯ ท่านไม่บอกสอนง่ายๆอย่างงี่น่ะ
หลวงปู่ท่านจะถามว่าปฏิบัติเป็นอย่างไรบ้าง แล้วท่านจะแนะนำต่อ , และต่อมาท่านส่งอาตมามาศึกษาเพิ่มกับหลวงตามหาบัวท่าน
หลวงตาท่านให้ความรู้มากมาย สอนและได้เรียนรู้จากท่านเยอะแยะ แต่ก็มีวิธีสอนไม่เหมือนกับที่ อาตมา บอกสอนพวกเราแทบจะป้อนให้กิน
⊙ ' ให้อยู่กับปัจจุบัน ให้ดูธรรมข้างใน ตามน้ำเย็นที่กินเข้าไป.
อย่าส่งจิตออกไปข้างนอก ให้ได้ธรรม ไม่ต้องสนใจภายนอก สักแต่เห็น สักแต่รู้
อย่าหนีออกจากคอก , อาตมานี่โง่เหมือนควายน่ะ ไม่ว่าครูอาจารย์จูงไปใหนไปหมด ไม่หนีออกจากคอก ไม่เหมือนพวกเรา อาจารย์พาเข้าคอกแล้วยังกระโดดหนีออกจากคอก จิตใจไปสนใจภายนอก '
" ให้ อยู่กับปัจจุบัน เท่านั้นน่ะ "

 

ธรรมที่แท้จริงคือจิตปัจจุบัน

“ถ้าเราทำจิตให้เป็นปัจจุบันได้นะ เราจะหาทุกข์มาจากไหน นี่เรื่องเมื่อเช้าก็เอามาคิดตอนเย็น เรื่องตอนเย็นก็เอามาคิดตอนเช้า แล้วเราจะอยู่กับปัจจุบันได้อย่างไร ธรรมะมันต้องลงที่ปัจจุบันนี่ เป็นปัจจุบันเท่านั้น ไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต นั่นถ้าจิตเป็นปัจจุบัน มันจะลงไปสู่ความว่างเองอัตโนมัติ นั่นล่ะธรรมจึงจะเกิดขึ้น จิตที่มีธรรมที่แท้จริง คือ จิตปัจจุบันนี่ล่ะ”

#พระราชวิสุทธิมุนี (หลวงพ่อเยื้อน ขันติพโล)
วัดเขาศาลาอตุลฐานะจาโร จ.สุรินทร์

 

การพักจิต เพิ่มพลังให้จิต / พระอาจารย์เยื้อน ขันติพโล

 

#ความว่างหลวงปู่ดูลย์

หลวงปู่ดูลย์ท่านมีกระจกบานหนึ่งอยู่ในห้องท่าน เข้าไปจับเส้นท่าน ท่านบอก

ท่านเยื้อนเห็นไหมในกระจกเห็นตัวท่านไหม

เห็นครับ.... รูปผมอยู่ครับ...ตาเห็นรูปครับ

ท่านบอกสองอย่างนี้เกิดหมดนะ ผู้เห็นกับผู้ถูกเห็นนะ ถ้าไม่อยากเกิดก็อยู่ตรงกลาง ก็คือความว่าง นั่นนะไม่เกิด!

ความว่างหลวงปู่นะ พูดง่าย (หัวเราะ)พูดง่ายมาก! หลวงปู่ทำยังไงถึงว่าง ก็ตอนที่จิตเราว่างเราเข้าใจ เพราะจิตเราว่างแล้ว เราเข้าใจว่าว่างข้างในนี่เอง คือ

ไม่ให้ติดทั้งกายทั้งสังขาร ให้อยู่ตรงกลางทั้งสองอย่างนี้

เหมือนที่เรามีตัวรู้เย็นนี้ มีอยู่ในกายแต่ไม่เกี่ยวกับกาย มีอยู่ในขันธ์ก็ไม่เกี่ยวกับขันธ์

คำว่าว่างตรงกลางคืออยู่ตรงนี้ แต่ใครมันจะตีความแตกล่ะ เป็นจังหวะพอดีเราไปเข้าใจเข้า มันก็เลยเข้าใจปัญหาเลย.

:พระราชวิสุทธิมุนี วิ.(หลวงพ่อเยื้อน ขนฺติพโล)

 

ปี 2518 เกิดเหตุการณ์รบพุ่งที่เขตตะเข็บ ชายแดนไทย-กัมพูชา ด้าน จ.สุรินทร์ ทหารและชาวบ้านขาดที่ยึดเหนี่ยวทางใจ ค่ายสุรนารีจึงทูลขอพระภิกษุจากสมเด็จพระสังฆราช ให้มาประจำที่ค่ายทหารชายแดน พระราชวิสุทธิมุนี หรือ พระอาจารย์เยื้อน ขนฺติพโล ได้รับนิมนต์มายังสมรภูมิรบแห่งนี้
"ตามโครงการพระสงฆ์นำการทหารเพื่อความมั่นคง" บนแผ่นดินอันร้อนระอุด้วยไฟสงคราม ภิกษุรูปนี้ใช้หลักเมตตาธรรม คำสอนขององค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจยามทุกข์ยาก หลังจากสงครามสิ้นสุดลง พอจ.เยื้อนจึงได้ออกเดินทางไปปฏิบัติธรรมยังพื้นที่ต่างๆ
ปี 2532 พอจ.เยื้อนได้กลับมายังบ้านจรัสอีกครั้ง และพบว่าที่นี้มีความอุดมสมบูรณ์ เงียบสงบ เหมาะกับวิปัสนากรรมฐาน จึงตัดสินใจพำนักอยู่นี้เพื่อทำหน้าที่รักษาธรรมะ ธรรมชาติ ซึ่งเป็นหัวใจของพุทธะ และสร้างสถานปฏิบัติธรรม "พุทธอุทยาน วัดเขาศาลาอตุลฐานะจาโร" ขึ้นมา
ในขณะนั้นเนื้อที่ป่าเกือบ 2 หมื่นไร่ผืนนี้ ซึ่งมีไม้มีค่ามหาศาลนับหมื่นต้น ทั้งไม้พะยุง ไม้ประดู่ กำลังถูกชาวบ้านและกลุ่มนายทุนบางกลุ่ม เข้ามาบุกรุก
พอจ.เยื้อนเล่าว่า..." พื้นที่ตรงนี้แต่ก่อนก็มีการถูกกลุ่มนายทุนบุกรุกถากถางป่า จึงถึงขนาดตัดไม้มากที่สุด คือสั่งเลย สั่งเลยในที่นี้หมายความว่า..."ไม้ใหญ่เป็นของเขา" แต่ก่อนก็ถามว่าตัดไม้ไปทำอะไร เขาก็บอกว่านายสั่งมา(ชาวบ้าน) ใครสั่งมา...ทำไมถึงตัดเยอะขนาดนี้ เขาบอกว่าแค่นี้ก็ยังไม่พอน่ะ !
พอจ.เยื้อนจึงพยายามทำความเข้าใจกับชาวบ้าน ให้เห็นความสำคัญของป่าไม้และสัตว์ป่า โดยการขอบิณฑบาตจากญาติโยม พอจ.เยื้อนเร่งปลูกป่าทดแทนป่าไม้ที่หายไปและออกลาดตะเวนพื้นที่ป่าทั้งกลางวันและกลางคืน ผนึกกำลังกับเจ้าหน้าที่หลายๆฝ่าย เฝ้าระวังรักษาป่ามรดกของแผ่นดิน
พอจ.เยื้อนเล่าว่า...พอจ.ทำโครงการร่วมกันกับทหาร กับชาวบ้านด้วย เราจะทำยังไงให้ผืนป่าของเราถึงจะอยู่ได้ และการต่อสู้กับการรักษาป่าตรงนี้ คือการที่เราทำจริงจังมานี้ มันก็เหนื่อยน่ะ และก็อันตรายมาก #ถึงขนาดโดนยาเบื่อน่ะเกือบตายแต่ก็ไม่ตายน่ะ
ลูกศิษย์ : รถขึ้นมาวัดน่ะ แต่ก่อนนี้ทางไม่ได้ดีอย่างนี้ ขาเข้าน่ะเข้าได้ แต่ขาออกน่ะออกไม่ได้ โดนวางเรือใบ เอาเรื่องอยู่เหมือนกันน่ะ !!
ลูกศิษย์อีกคน : ถึงขนาดว่าเคยมีคนแอบมาสุ่มยิงท่าน ขณะที่ท่านเข้าไปตรวจจับร่วมกันกับกรมป่าไม้ ก็ไปรถคันเดียวกัน #เขาก็ขว้างระเบิดมา แต่ด้วยขณะที่ขว้างมาแล้ว ท่านไม่รู้ยังไง ท่านก็ยกมือขึ้นรับ...ก็จับได้ !!
พระวิชัยธัมมะศิริ (ลูกศิษย์) : มีหลายคนนำเสื้อเกราะมาให้ท่านใส่ตอนนั้น ท่านเห็นแล้วว่ามันเป็นพื้นที่เสี่ยงภัย แต่หลวงพ่อท่านก็ไม่ใส่ ท่านว่าไปอย่างนี้แหละ "#เราคือพระ" ท่านบอกอาตมาอย่างนี้ #ไม่ต้องใส่ตายก็ให้มันตายไป !!
เนื่องจากกำลังของผู้ปกป้องไม่เพียงพอที่จะดูแลพื้นที่ป่าอย่างทั่วถึง ปี 2557 พอจ.เยื้อนและชาวบ้านจึงคิดหาวิธีที่จะช่วยกันรักษาพื้นที่ป่าแห่งนี้ ด้วยการสร้างกำแพงขึ้นมา เพื่อล้อมพื้นที่ป่าและขัดขวางการลำเลียงไม้ออกไป กำแพงที่มีระยะทางยาวออกไป 27 กิโลเมตร ถูกสร้างขึ้นด้วยกำลังทรัพย์และพลังศรัทธาของชาวบ้านและญาติธรรมทั่วสารทิศ
พอจ.เยื้อน : ทำกำแพงตัวนี้ก็จากคนที่เห็นความสำคัญของป่าตรงนี้ และพื้นที่ตรงนี้ก็มาจากความร่วมมือของเจ้าหน้าที่และชาวบ้านด้วย และจากคนที่เคยตัดไม้ เขาก็เปลี่ยนใจมาร่วมช่วยทำกำแพง คือ ทำให้เกิดรายได้ คือ อนุรักษ์บูรณาการกันไป คือป่าตรงนี้ถึงจะอยู่ได้
ด้วยเหตุนี้กลุ่มกระบวนการค้าไม้มีค่า จึงหาเหตุใส่ร้ายมาทำลายชื่อเสียง โดยกล่าวหาว่าท่านต้องการยึดผืนป่าไม้นี้ไว้ เพื่อประโยชน์ส่วนตนและพวกพ้องยุยงให้ชาวบ้านรวมตัวกันให้ขับไล่ท่านให้ออกไปจากพื้นที่ ด้วยสารพัดวิธี...
พอจ.เยื้อน : ก็ที่รู้สึก คือยิ้มน่ะ ไม่เป็นไร เพราะเราก็ไม่ได้เป็นบ้าเพราะเป้าหมายเขานี่ เป้าหมายเราเขาไม่รู้ สักวันหนึ่ง...เธอจะรู้ว่าเราทำเพื่ออะไร หัวใจเรานี่ถวายพระพุทธเจ้าไปแล้ว ร่างกายที่มีอยู่นี้ เราถวายให้ในหลวง และพระราชินี นั่นละคือการแสดงความจงรักภักดีของอาจารย์ มันอยู่ที่การกระทำเหมือนการรักษาพระธรรมวินัย เราต้องดูที่กระทำ เราต้องทำอยู่ในศีล ศีลเราต้องสมบูรณ์น่ะ วินัยของเราต้องดีน่ะ แค่นี้...แม้แต่เราตายเดียวนี้ เราให้เลย เพราะเราทำสำเร็จไปแล้ว
ตลอดระยะเวลา 27 ปีที่ผ่านมา พอจ.เยื้อนได้เปลี่ยนความเกลียดชังเป็นพลังศรัทธาอันบริสุทธิ์ ผ่านความเพียรพยายาม และการเสียสละที่เอาชีวิตภายใต้ร่มกาสาวพัสตร์เข้ารักษาผืนป่า รักษาแหล่งกำเนิดพระธรรม
พอจ.เยื้อน : ต้นไม้ทุกๆต้น สัตว์ทุกๆตัว มีชีวิตน่ะโยม อาตมาขอบิณฑบาตไว้
ญาติโยมกล่าวคำว่า "สาธุ" ดังๆ พร้อมๆกัน
ถอดจากเทปสัมภาษณ์รายการ "คนค้นฅน"
เมตตาให้สัมภาษณ์โดย #พระราชวิสุทธิมุนี หรือ #พระอาจารย์เยื้อน ขนฺติพโล เมตตากล่าวไว้ ตอนขึ้นรับรางวัลคนไทยหัวใจสีเขียว คนค้นฅน อวอร์ด ครั้งที่ ๙
.
จากรายการ "คนค้นฅน"
วันอังคารที่ ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๖๐
ทางช่อง ๙ MCOT HD หมายเลข ๓๐ และโมเดิร์นไนน์ ทีวี
.
#คนค้นฅน #คนค้นฅนอวอร์ด #คนค้นฅนอวอร์ดครั้งที่9 #พลังของแผ่นดิน #ทีวีบูรพา #รางวัลคนไทยหัวใจสีเขียว
ถอดเทป/เรียบเรียง : นรินทร์ ศรีสุทธิ์
ภาพประกอบ : รายการคนค้นฅน
https://youtu.be/PmHHH_r6nI4

 

การปฏิบัติธรรมเราต้องหัดปฏิเสธ
ปฏิเสธ...การปรุงแต่งของเจ้าของ
รู้ปั๊บ...ปฏิเสธไว้
ถ้ามันปรุงได้ เราก็หยุดได้
จิตของเราจะออกไปข้างนอก
เราต้องปฏิเสธบอกว่า...
ที่ออกไป ไม่ใช่ธรรม
ธรรม ต้องไม่ออก
ธรรม ต้องหยุด
ถ้าเราหยุดได้
เรา ก็หยุดการเกิดได้
ถ้าเราหยุดไม่ได้
การเกิดของเรา ก็หยุด...ไม่ได้
หยุดแล้วจะถึง...สุญญตา
ความสิ้นสุดของการปรุงแต่ง
ให้มาเห็นจิต...เจ้าของ
เห็นจิตเจ้าของแล้ว...จบเลย.


หลวงพ่อเยื้อน ขันติพโล