89.ญี่ปุ่น(2) : หนาวกับฝน และ ฉันทนได้

ซื้อตั๋วได้แป๊บเดียวรถไฟก็มา แต่กว่าจะถึงตึกม่วงที่ไปซื้อของก็ต้องนั่งรถไฟอีก 2 ต่อ

​

 

ไปถึงตึกม่วงอีกไม่ถึง 30 นาที 2 ทุ่ม ร้านปิด 2 ทุ่มตรงเปะ ซื้อของได้หน่อยเดียว เช็คบิลออกมา เจอคนไทยเยอะเลย นักช้อป...

​

 

พรุ่งนี้พวกเราต้องเดินทางกลับบ้านกันแล้ว ของที่ต้องซื้อยังได้ไม่ครบ คิดกันว่า ไปเช็คอินเข้าห้องแล้วหาอะไรกินกันก่อนดีกว่า พากันเดินกลับ เก็บกระเป๋าเดินทางเข้าห้องได้แล้วชวนกันออกมาหาอะไรกินแถวๆ นั้น เจอร้านอาหารตรงหัวมุม เดินเข้าไปสั่งนั่งกิน พนักงานเป็นน้องผู้หญิงคนไทย ตื่นเต้นมากที่เจอพวกเราคนไทยเหมือนกัน จนทำอะไรไม่ถูก ถามไปถามมาคือ มาเรียนแล้วทำงานพาร์ทไทม์ไปด้วย รู้สึกชื่นชมในความเก่งของน้องมาก

​

 

​

 

​

 

กินเสร็จ พวกเพื่อนก็แยกย้ายไปช้อปกันต่อ ส่วนสร้อยฟ้าฯ เดินกลับที่พักคนเดียว เพราะข้อเท้าไปไม่ไหว เดินปวดทั้งวัน บัดดี้ที่ห้องก็ไปช้อปด้วย กว่าจะช้อปกลับมากันตีหนึ่งกว่า ถามว่ากลับมายังไง เดินกลับมากัน รถไฟหมดตั้งแต่เที่ยงคืน....กว่าจะจัดของใสกระเป๋าเดินทางกันเสร็จก็ไม่รู้ตีเท่าไหร่ นอนได้แป๊บเดียว...

​

 

​

 

27 พฤศจิกายน

จัดการธุระส่วนตัว เช็คของ จัดกระเป๋าครั้งสุดท้าย แล้วนั่งจัดการขนมที่ซื้อมา มองวิวนอกหน้าต่างไปพลางๆ ก่อนนัดร่วมพลชั้นล่าง

...ถึงอากาศหนาว เราก็กิน ติิม...​

 

ระหว่างนี้ก็หาตั๋วจองที่นั่งรถ Keisei Skyliner เพื่อจะไปแลกตั๋วที่นั่งอีกที่นึง

​

 

พวกเราเช็คเอาท์ออกกี่โมงไม่รู้

ไปขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินไปลงสถานีอุเอโนะ ไปรับตั๋ว Keisei Skyliner จองไว้ นึกสนุกลองใช้ appแปลภาษา ส่องแปลตั๋วรถไฟฟ้า แปลไปแปลมา แปลออกมาว่า สงครามอุเอโนะ มันเกี่ยวอะไรกับตั๋วรถไฟ งง...

​

 

ขบวนนี้ เราไม่ได้จอง ...เราจองขบวนถัดไป​

 

ขบวนนี้ก็ไม่ใช่ เป็นรถธรรมดา​

 

ขณะนั่ง Skyliner นึกอย่างรู้ว่ารถไฟวิ่งความเร็วที่เท่าไร เปิด GPS จับดูอยู่ที่ 150 กม./ชม. นิดๆ มาดูตั๋วอีกครั้ง เราขึ้นเที่ยว 10.00 น. กำหนดถึงสถานีสนามบิน terminal 2 10.41 น. มีบอกเป็นเศษนาทีด้วยนะ

ถ่ายติดสุสาน ​

 

มื้อเช้า
​

 

ถ่ายที่ความเร็ว 150 กม./ชม. แบบฟลุ๊คๆ ​

 

มาถึงสถานีสนามบิน มองนาฬิกา 41 นาทีตรงเปะ

เดินเข้ามาที่เคาน์เตอร์ชั่งน้ำหนักโหลดกระเป๋า เราใช้บริการของ NOK SCOOT เที่ยวบิน XW-101 (NRT-DMK) เป็นเครื่อง Boing 777-200 ER เสร็จจากตรงนี้ ก็เข้าเครื่องสแกน ผ่าน ตม. ขาออกนี่ไม่ค่อยตรวจอะไรมาก ถือ passport เข้าเครื่องสแกน แล้วเดินออกได้เลย

​

 

ผ่านกันออกมาทุกคน ก็ถึงเวลาซื้อของครั้งสุดท้ายก่อนขึ้นเครื่อง สร้อยฟ้าฯ มีหน้าที่ยืนเฝ้าของ ขาเจ็บยังไม่ดีขึ้น

​

 

ใกล้เวลาเกทเปิด เดินไปคอยที่เกท 85 เป็นคนไทยค่อนลำ ระหว่างคอยขึ้นเครื่องนึกในใจ ถ้าเพื่อนจากฮอกไกโดที่ตามกลับไทยคราวที่แล้วมีจริง เราพามาส่งที่ญี่ปุ่นแล้วนะ ไม่ต้องตามกลับไปนะ โชคดีนะ

​

 

พอถึงเวลาขึ้นเครื่อง เครื่องออก 12.00น. ตามกำหนดใช้เวลาบินประมาณเกือบ 7 ชั่วโมง จะถึงดอนเมืองทุ่มนิดๆ

วันนี้ฝนยังคงตกอยู่​

 

Bye Bye Japan

เอาไว้จะมาใหม่นะ​