นิทาน เรื่อง "พญานาค"

เหรอ.....สงสัยจะรอเรา

ไปกันมะคุณ hastin เผื่อจารวย 5555

 

องค์นี้คือ พระพิรุณค่ะ

พระพิรุณ (สันสกฤต: वरुण) เป็นเทพแห่งฝน เป็นโลกบาลทิศประจิม ผิวสีขาวผ่อง ถือบ่วงบาศและอาโภค ทรงจระเข้เป็นพาหนะ ในหนังสือพระนลคำหลวง พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว กล่าวว่า พิรุณเป็นนามของพระสุริยะ เป็นลูกนางอทิติ

พระพิรุณย่อมรู้ว่าผู้ใดทำอะไร ย่อมรู้ว่าผู้ใดกระพริบตากี่ครั้ง ใครทำบาป เมื่อมีผู้ทำบาปพระพิรุณจักใช้บ่วงคล้องผู้นั้นไปหาพญายมราชเพื่อนำไปลงทัณฑ์ ในพระเวทเรียก เจ้าฟ้าอันอยู่ทั่วไป ภายหลังได้ฉายาว่า สินธุปติ แปลว่าเจ้าน้ำทั่วไป ในมหาภารตะกล่าวว่าพระพิรุณเป็นบุตรพระฤๅษีกรรทม พรหมบุตร พระพิรุณในความเชื่อของคนไทยว่าเป็นผู้ให้ฝนให้น้ำ ถือพระขรรค์ ทรงพญานาค

 

อุอุ ยังมีมินิซีรี่อีกหลายตอนค่ะ
แม้จะมีคนกลางเคลียร์ให้แล้ว
แต่สองหนุ่มนั่นยังจ้องกันตาเป็นมันมาจนถึงปัจจุบันเรื่องยังไม่จบ
และไม่รู้ว่าจะไปจบลงตรงไหนด้วย :'(

 

คว้าไว้่ทั้งสองคนเลยค่ะ เรื่องจะได้จบๆ กันไป ฮิ้ววว...

 

นั่นสิขอรับ .. แต่จ้องแล้ว มองแล้ว ทั้งพระอาทิตย์ พระจันทร์ และดวงดาว ... เหมือนให้รอคอย รออะไรกันน๊า

 

แล้วผมล่ะชื่ออะไร? บอกที่ อยากรู้ๆ

 

แต่เธอคนนั้นก็หาแล.......ไม่ >.<

 

ตำนานพระวิรุณ (เทพแห่งสายฝน)

เรื่องราวของพระวรุณ หรือ พระพิรุณ เทพเจ้าแห่งสายฝนของไทยเรานั้น มีคติความเชื่อด้วยกัน ๒ ทาง คือ ความเชื่อตามศาสนาพราหมณ์ หรือ ฮินดู และความเชื่อในทางพุทธศาสนา ถ้าในทางพุทธศาสนาแล้ว เชื่อว่า พระพิรุณเทพนั้นอยู่บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เป็นเทพบริวารของพระอินทร์ ที่เป็นเทพแห่งสายฝน สภาพดินฟ้าอากาศ มีหน้าที่รับคำบัญชาจากพระอินทร์อีกทอดหนึ่ง และยังมีเทพรองลงไป เพื่อทำหน้าที่ต่าง ๆ เช่น เทพปรชันยะ (ผู้ประทานฝน) , เทพปัชชุนนะ หรือ วัสสวลาหกเทพ (เทพแห่งเมฆฝน),สีตวลาหกเทพ(หนาวเย็น) อุณหวลาหกเทพ(ความร้อน) อัพภวลาหกเทพ(เมฆหมอก) วาตวลาหกเทพ(ลม) ซึ่งบรรดาเทพเหล่านี้ จะทำงานประสานกัน หรือผสมกลมกลืน เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน เพื่อให้เกิดฝนฟ้าตกต้องตามฤดูกาล

เทพปรชันยะ เวลาประทานฝนนั้น จะขับรถที่ฉ่ำด้วยน้ำ เวียนร่อนอยู่ในอากาศ แล้วจึงเปิดถุงน้ำเทลงมาโปรยพรมเป็นฝนลงสู่โลก การทำงานก็เหมือนกับโลกของเราที่มีพนักงาน หัวหน้า ไล่เรียงลำดับกันขึ้นไป เทพปรชันยะ ทำงานใต้คำสั่งของเทพวรุณ เทพวรุณ ก็ขึ้นกับพระอินทร์อีกทอดหนึ่ง ยามใดที่โลกมนุษย์ร้อนแล้งแห้งร้าย ต้นไม้เหี่ยวเหลืองเฉาตายเพราะขาดฝน ก็จะบนบานบวงสรวง ต่อเทพแห่งฝนทั้งหลาย ซึ่งบางครั้ง อาจจะบวงสรวงต่อเทพปรชันยะ หรือไม่ก็บวงสรวงต่อพระวรุณ หากสุดท้ายแล้วก็ต้องร้องขอต่อพระอินทร์ผู้เป็นใหญ่แก่เทพทั้งสองอีกทอด หนึ่ง เหมือนกับที่เรายื่นเรื่องต่อ เจ้าพนักงาน จนถึงรัฐมนตรีว่าการ และสุดท้ายก็ต้องร้องเรียนถึงท่านนายกฯ ที่จะถ่ายทอดคำสั่งลงมาอีกทีหนึ่ง

ประเพณีขอฝนของชาวล้านนา ได้กล่าวถึงเทพผู้ประทานฝน ถือเป็นคติทางพุทธ องค์หนึ่ง คือ ท่านปัชชุนนะเทพบุตร “ปัชชุนนะ” แปลว่า เมฆฝน ผู้ที่ครองเมฆ ก็คือผู้ที่ครองฝน ด้วยฝนเกิดจากเมฆ ทำให้เทพปัชชุนนะ มีบทบาทสำคัญในการร้องขอฝน เมื่อบ้านเมืองขาดน้ำฟ้าในการทำนา แม้แต่พระพุทธเจ้าในกาลเสวยพระชาติเป็นพญาปลาช่อน ก็ยังได้ร้องขอฝนต่อเทพปัชชุนนะ ที่จริงแล้ว “ปัชชุนนเทวบุตร” น่าจะเป็นเพียงตำแหน่ง เหมือน ๆ กับตำแหน่งรัฐมนตรี หรืออธิบดีว่าการกระทรวงเกษตรฯ อันจะให้เทพองค์ไหนมาดำรงตำแหน่งและหน้าที่นี้ เพราะพระอานนท์ก็เคยเกิดมาเป็นปัชชุนนเทวบุตรมาแล้วครั้งหนึ่ง

 

เดิมนั้น พระวรุณมีบทบาทมาก เพราะเกี่ยวกับปากท้องของผองชน แต่เมื่อมีชนเผ่าอื่นเข้ามาแทนที่ ก็ฐาปนาพระอินทร์ขึ้นเป็นใหญ่แทน พระวรุณจึงลดอันดับ อยู่ใต้อาณัติของพระอินทร์ไปโดยปริยาย

พระวรุณนั้น มีธิดาองค์หนึ่ง เป็นที่รู้จักคุ้นหูกันดี เป็นตำนานพื้นบ้านในการเกิดฟ้าร้อง ฟ้าผ่า มีนามว่า “นางเมขลา หรือ นางมณีเมขลา” ชื่อของนางจะดังควบคู่กับอสูรตนหนึ่งที่ชื่อว่า “รามสูร” เสมอนิยายชาวบ้านว่า รามสูรเป็นยักษ์ ถือขวานเพชรเป็นอาวุธ เป็นเพื่อนกับพระราหู เมื่อพระราหูไปดื่มน้ำอมฤตที่พระนารายณ์ชักชวนไปกวน แล้วถูกพระนายรายณ์เอาจักรขว้าง ตัดร่างขาดครึ่งตัวแต่ไม่ตายเพราะดื่มน้ำทิพย์ รามสูรก็คิดจะขอพรพระอินทร์ให้พระราหูกลับมีร่างดังเดิม บังเอิญนางเมขลาไปลักดวงแก้วพระอินทร์ จึงจะจับนางไปถวายเพื่อได้ความชอบก่อน แต่เมขลาก็หลบหลีกโยนแก้วล่อหลอกรามสูร รามสูรจึงขว้างขวานเพชรไป แต่อำนาจดวงแก้ววิเศษคุ้มครองนางเมขลาไว้ ต่างวนเวียนไล่ล่อกันจนเกิดเป็นฟ้าแลบ เพราะแสงแก้วของเมขลา และมีเสียงฟ้าร้องเพราะรามสูรขว้างขวาน

คนทางประเทศตะวันออก เช่น ประเทศอินเดีย จีน ประเทศในแหลมอินโดจีนรวมทั้งคนไทยมีความเชื่อกันว่าเมื่อใดที่ฝนตกฟ้าคะนอง ฟ้าแลบเป็นประกายเจิดจ้า ตามด้วยเสียงฟ้าร้องสะเทือนไปทั้งแผ่นดิน และบางครั้งฟ้าก็ผ่าลงมาดังสนั่นหวั่นไหว ถูกอะไรก็พังพินาศ ไหม้เป็นจุล ไม่ว่าคนหรือสัตว์ โดนฟ้าผ่าก็ตายทันทีปรากฏการณ์ที่กล่าวมานี้ คนชาวอาเซียเชื่อกันว่า เกิดจากอำนาจแก้ววิเศษของนางฟ้าเมขลา และขวานวิเศษของอสูรเทพรามสูร ดังรายละเอียดของเรื่องว่าไว้ดังนี้

 

นางเมขลา

เมขลา เป็นเทพธิดาผู้รักษาน่านน้ำ และนางผู้ถือดวงแก้วล่อให้รามสูรขว้างขวานทำให้เกิดฟ้าแลบและฟ้าร้อง นิยายพื้นบ้านของไทย ยกเรื่องฟ้าคะนองขึ้นมาเล่าว่า นางเมขลา หรือมณีเมขลามีดวงแก้วประจำตัว รามสูรพอใจในดวงแก้วและความงามของเมขลา จึงเที่ยววิ่งไล่จับนางเมื่อจับไม่ทันก็ใช้ขวานขว้าง แต่ไม่ถูก เพราะเมขลาใช้แก้วล่อจนเป็นฟ้าแลบ แสงแก้วทำให้ตารามสูรมัวจึงขว้างขวานไม่ถูก

 

โอ้ คุณผู้หญิงฟันธงคำตอบไปนานแล้วจ้ะคุณผู้ชาย
บอกไปแล้วว่าเลือกใคร บอกแบบห่าม ๆ ดิบ ๆ ไม่กลัวใครจะเสียใจด้วย
แต่วิสัยของผู้ปรารถนาพุทธภูมินั้น ไม่เคยยอมแพ้อะไรง่าย ๆ


ยังเล่าไม่หมดเพราะมันยาวไงจ้ะ
มีเวลาจะมาเล่าให้ฟังก็แล้วกัน
นิทานหนอ ๆๆๆๆ

 

เค้าว่า...หญิงผู้นั้นตัดสินใจถูกต้องแล้ว
รักแท้...แม้ตัวตายก็ต้องไปหาเธอให้ได้...เค้าอยากได้แบบนั่งมั่งอ่ะ

 

... เมื่อใดเค้าจะมีม่างอ่า ....

 

งั้นเซย่าก็ต้องเข้าพระนิพพานแล้วจ้ะ...

 

เพื่อนตาลลลล...แล้วต่อจากนั้น รักสามเศร้าเป็นไงต่ออ่ะ
ยังคงติดตาม ข้ามภพ ข้ามชาติ กันอยู่ชิมิร้า...รีบเล่าหนอ

 

มิกกี้ซาบซึ้งเพราะชายหนุ่มคนนั้นก็เคยเกี่ยวพันกับมิกกี้ไงจ้ะ

อย่าริมีเลย ปวดหัวจะตาย...

อยู่คนเดียวแสนสบายแต่ไม่สนุก
อยู่สองครองทุกข์แสนสนุกแต่ไม่สบาย

 

หนึ่งคนมีใจภักดิ์รักเพียงนางเดียว...ติดตามหานางเสมอแม้จะอยู่ในภพภูมิใด
คนที่สองใจดีมีเมตตา...แม้ไม่ได้รักเพียงหญิงนางเดียว
หากแต่ยกให้เป็นหนึ่งในดวงใจ...

กิ๊ว ๆ จะเลือกใคร ถ้าเจอมุกนี้ :boo:

 

เงียบเพราะไม่มีอะไรจะเล่าจ้า ^^

 

หว๋ายยยย ตาโตเท่าไข่นกกระจอกเทศแระ...เล่ามาหนอ ให้ว่องหนอ อยากฟังนิทานก่อนนอน

เช่นนั้นแล้ว...หากไร้ชายที่พึงเชย อย่ามีคู่เสียเลยจะดีกว่า

 

เค้าอยากได้สินค้าที่ "มีหัวใจรักมั่น เพียงหนึ่งเดียว" มีป่าวเซย่า