นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ภาพดอกแก้ว งามมากค่ะ

********************

jernnrej_JJ เห็นรูปแรกแล้วนึกถึงพี่ฟ้ามุ่ยเลย^^

...แต่ว่าหันกันคนละด้านนะคะน้องเจิน อิอิ...

 

ความเข้มแข็งของคน..

ในชีวิตประจำวัน คนเราต้องพานพบประสบเรื่องราวนานัปการ
บ้างก็เป็นปัญหา บ้างก็เป็นผลสำเร็จ บ้างก็เป็นเรื่องยุ่งยาก บ้างก็เป็นเรื่องง่ายดาย

บางครั้งก็มีทั้งเรื่องราวที่ไร้สาระ กับ เรื่องที่ควรจริงจัง
ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่เราทุกคนพบเห็นได้เป็นประจำในชีวิต
แปลกตรงที่เรา แต่ละคนประสบกับสิ่งต่างๆ แตกต่างกันไป
บางคนโชคดี บางคนโชคร้าย บางคนมีโอกาส บางคนกลับไร้วาสนา
นี่ก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีและน่าเศร้าควบคู่กันไป

มนุษย์มีกำเนิดแตกต่างกันโดยสภาวะ
บางคนก็เกิดมามีพร้อม บางคนก็อัตคัตขัดสน นี้ก็เช่นเดียวกัน
แม้กระนั้น คนเราก็เหมือนกันโดยธรรมชาติ คือมีทั้งด้านมืดและด้านสว่าง
มีด้านที่เข้มแข็งพร้อมกันนี้ ก็มีด้านอ่อนแอ สภาวะที่เข้มแข็งหรืออ่อนแอนี้เอง
เป็นปัจจัยกำหนดบุคลิกภาพ และความกล้าของคนเรา
ผู้ที่เข้มแข็งก็หนักแน่นดั่งขุนเขา ผู้ที่อ่อนแอก็บางเบาดั่งขนนก

ในสถานการณ์ที่มนุษย์ประสบกับเหตุการณ์มากหลายในชีวิต
มีเพียงความเข้มแข็งและความอ่อนแอนี้ เป็นเครื่องชักนำในการแก้ไข
หรือก้าวเดิน เวลาที่เราเจอปัญหาหนักๆ ธาตุแห่งความอ่อนแอมักปรากฎขึ้นเสมอ

แม้โดยปกติภาวะคนๆ นั้น อาจเข้มแข็งแต่ก็มักพ่ายแพ้แก่ความอ่อนแอ
ที่เป็นเช่นนี้ ก็เพราะมนุษย์ขาดความเป็นตัวของตัวเอง ยามที่เจอปัญหา
ก็มักท้อแท้ ยามที่เจอความสำเร็จก็มักหลงระเริง นี้เป็นข้อตรงกันข้าม
คนที่เข้มแข็งจึงมักเป็นคนที่อ่อนแออยู่ลึกๆ คนที่อ่อนแอก็มักเข้มแข็งอยู่ภายใน

นี้เป็นปฏิกิริยาสะท้อนกลับ แต่ทั้งความเข้มแข็งและความอ่อนแอ
ก็ไม่อาจช่วยให้คนเราบรรลุสู่ความสุขสงบของชีวิตได้
มีก็แต่ภาวะระหว่างกลางของความเข้มแข็ง และความอ่อนแอเท่านั้น
ที่จะช่วยให้มนุษย์ดำรงตนอยู่ได้อย่างงดงาม ไม่แข็งและไม่อ่อน
ไม่หนักและไม่เบา

"หนักแน่นแม้นเหมือนดั่งขุนเขา บางเบาประดุจขนไร้จุดหมาย
หนักที่เกินก็ยากจะเคลื่อนย้าย เบาก็ง่ายมาก จนเกินไม่พอดี
บ้างเข้มแข็งกลับกลายเป็นก้าวร้าว บ้างอ่อนแอก็ฉาวไร้ศักดิ์ศรี
ขอมนุษย์จงเลือกเอาแต่พอดี นี้แหละเรียกชีวิตไม่ผิดทาง"

*****************

 

เอามาฝากกันค่ะ

เห็นหน้าท่าน รอยยิ้มท่าน แล้วรับรู้ได้ถึงความเมตตาอย่างที่สุดเลยค่ะ

 

ษรไม่ทราบว่าจะเรียกคุณว่าอะไรดีเพราะเป็นน้องใหม่ของเวปนี้ค่ะ..ขอคำชี้แนะด้วยนะคะ..ตอนนี้ก็รู้สึกสับสนตัวเองพอสมควรว่าเป็นใครในภพที่แล้ว..(ที่สงสัยอย่างนี้ก็เพราะมีครูบาท่านหนึ่งที่นครพนมท่านบอกไว้ค่ะ) พยายามสืบค้นข้อมูลเกี่ยวกับพญานาคมานานพอสมควรแล้ว...บางครั้งร่างกายเกิดความเจ็บปวดที่เรียกว่าอาการปางตายก็ได้มณีนาคราชท่านช่วยไว้ทำให้หายจากอาการดังกล่าวได้อย่างน่าอัศจรรย์...ขอความกรุณาช่วยชี้แนะผู้น้อยด้วยเถอะค่ะ...ขอบคุณค่ะ...

 

ท่านผู้รู้พากันไปที่ชอบหมดแล้วค่ะ ตอนนี้เหลือแต่ผู้ไม่รู้

แต่ไม่เป็นไรนะคะ เราก็พากันงมได้คร้า...อย่าซีเรียสนะคะ

นครแห่งนี้ไม่มีความทุกข์ค่ะ เพราะมันเป็นนิทานอ่านเพลินๆ

ยินดีต้อนรับ..คุณปทุมเกษร...สู่นครคุรุวาโรค่ะ

ทุกคนที่ย่างเท้าเข้ามาในที่นี้ ล้วนมีความเกี่ยวข้องกันค่ะ

รอท่านผู้รู้มาตอบแล้วกันนะคะ...คุณคุรุวาโร...คร้า

 

สวัสดีทุกท่านค่ะ...เพิ่งเข้ามาครั้งแรก หลังจากที่แอบอ่านจนสมองบวม....เพื่อตามหาที่มาแห่งธิดาน้อยนามปิ่นแก้ว...
....ท่านผู้รู้พากันไปที่ชอบหมดแล้วค่ะ ตอนนี้เหลือแต่ผู้ไม่รู้.....>อาจเป็นแผนล่อนาคีของท่านประธานก็ได้ค่ะ....

 

ขอปฏิบัติตามกติกาของเมืองนี้ตามระเบียบ.....
....นิทานเรื่องนี้ยังไม่มีชื่อเรื่อง.....
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วหลายเพลา...มีหญิงคนหนึ่งผู้ใฝ่ทำบุญอยู่เป็นนิจ นิสัยเรียบร้อย เจ้าระเบียบ(พอควร) ได้รับการชักชวนจากเพื่อนบ้านไปทำบุญที่วัดแห่งหนึ่งซึ่งหลวงปู่ท่านเป็นลูกศิษย์ของหลวงปู่คำพันธ์ โฆษปัญโญ หญิงผู้นั้นได้ใส่แหวนซึ่งเป็นหินปฐวีธาตุของหลวงปู่คำพันธ์ ขณะคุยกันนั้น หลวงปู่จะเพ่งมองมาที่แหวนนั้นอยู่บ่อยๆ ด้วยความอยากรู้ของหญิงนั้นจึงได้ขอให้หลวงปู่เล่าเรื่องของหลวงปู่คำพันธ์ช่วงที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ให้พวกเราฟัง....ท่านเล่าได้ตรงกับประวัติที่หญิงผู้นั้นได้รับฟังมาและบางเรื่องก็ได้รายละเอียดเพิ่มเติมจากคำบอกเล่าของหลวงปู่ลูกศิษย์..

 

ว้าวววว พญานาคมากันเต็มถ้ำเลย
มนุษย์ตัวน้ิอยขอจรลีไปแอบอ่านหลังถ้ำดีฝ่าาาาาาา ฟิ้ววววววววววววววววววววววว

 

หลวงปู่ลูกศิษย์ได้ขอดูแหวนหินปฐวีธาตุ...เมื่อท่านจับดู...หลับตานิ่ง...แล้วท่านก็บอกว่า..ของแท้..รักษาไว้ดีๆ เฮาฮู้...ไม่มีไผตั๋วเฮาได้ด๊อก...นี่หลวงปู่คำพันธ์นั่งค่อม่ออยู่หนิ...มิน่าล่ะ...>คือคำพูดทิ้งท้ายของหลวงปู่ลูกศิษย์....ท่านบอกหญิงนั้นว่า...เจ้าเป็นลูกพญานาค...บ้านก็อยู่เวิ้งพญานาคตั๊ว...ให้บูชาท่านนะหารูปหล่อแทนองค์พญานาคมา เฮาสิเบิกเนตรให้...
ต่อมาหญิงนั้นได้นำรูปหล่อพญานาคไปให้ท่านเบิกเนตรให้ ท่านบอกว่า"องค์ศรีสุทธา..." แต่ตอนนั้นยังเบลอๆจึงไม่ได้ถามรายละเอียดเพิ่ม..หลังจากนั้นท่านได้บอกลูกศิษย์ท่านว่าถ้าจะไปวัดให้ชวน......มาด้วยเฮามักฟังเพิ่นคุย...คุยเรื่องเก่าๆเกี่ยวกับวัตรปฏิบัติของพระสายกรรมฐาน และเรื่องต่างๆของหลวงปู่คำพันธ์ นั่นคือจุดเริ่มต้นของการนำสู่การค้นหาพระธิดาปิ่นแก้ว....ต่อมาน้องที่รู้จักกันเค้าชวนไปคุยกับร่างทรง(..ไม่ทราบรายละเอียดของตำหนักนี้...รู้เพียงว่าเป็นร่างทรงจ้าวย่าศรีปทุมมา และเทพเซียนต่างๆ...) หลังการพูดคุยร่างทรงได้บอกหญิงนั้นว่า...ลูกสาวพญานาค (อีกแล้ว)..".จริงๆแล้วคุณต้องบวชนะแต่หนีมาเที่ยวเมืองมนุษย์ซะเพลิน... ไหนดูหน่อยซิว่าเดิมชื่ออะไร..อ๋อ..นางปิ่นแก้ว.." ถึงตอนนี้หญิงนั้นก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนเสียใจหนักหนาสาหัส...

 

เรื่องราวน่าสนใจมากๆ ค่ะ...รอติดตามตอนต่อไปค่ะ

 

ขอบคุณมากค่ะคุณพี่สุดสวย ฝ้ายชินแล้วค่ะ เมื่อไหร่จะดีขึันน้า

 

มาทวงคำตอบจากท่านประทานค่ะที่ถามผ่าน PM ไปรบกวนท่านประทานด้วยนะค่ะแต่ถ้ายังไม่พร้อมที่จะตอบไม่เป็นไรค่ะอต่ยังแอบหวังอยู่ว่าท่านประประธานจะอนุเคราะห์นะค่ะ
จะรอคำตอบค่ะ

 

งานบุญครั้งนี้รับรองว่า ไม่พลาดที่จะได้ร่วมทำบุญด้วยกันค่ะ...(f) พี่ร้้งขรา..^^
ขอบคุณที่การที่เราได้ทำบุญร่วมกัน ทำให้พวกเราได้มาพบกันอีกค่ะ คอนเฟิร์ม...งานนี้ถึงพี่รั้งจะเบื่อหนูอย่างไรก็คงจะสลัดไม่ออกอย่างแน่นอนนนน...^^

 

อนุโมทนา สาธุด้วยค่ะ

ขอกุศลผลบุญที่แตได้ทำมาจงส่งผลให้น้องจงพบแด่ความสุขความเจริญ

ทั้งทางโลกและทางธรรมด้วยเทอญ

 

สองสามวันมานี้อ่านนิทานมาก เล่านิทานมาก รึงัยนะ
เก็บไปคิดตอนหลับๆ มีคนพาไปดู ทางขึ้นลง พญานาค เป็นหมู่บ้านกลางใจเมือง มีบึ้งนำใหญ่ บางช่วงก็เหมือนจะบินได้ เอะๆๆ อ่านนิทาน ของทุกๆคนมากไป หรือ ใครมาท่วงคำสัญญา

รักษาสัจจะนะจ๊ะ พิมพัดดา อย่าลืม หากทำไม่ได้ อย่าพูด ( เตือนตัวเองค๊าาาาาา) ว่าจะไปวัด ทำบุญมาสองสามวันแระ ไม่สะบาย ไปไหนไม่ไหว เลย ขอยกมาวันนี้แทน (วันพระพอดี)

 

น่าสนใจ ขอรอติดตามตอนต่อไปด้วยคนคะ
ท่านนางปิ่นแก้ว ขออนุโมทนาบุญ สาธุ
ขอบคุณผู้เล่า ช่วยไขข้อข้องใจได้ไม่น้อย ( แต่ยังรอท่าน คุรุวาโร เช่นกันนะคะ ช่วยเล่านิทานต่อ สาธุ)

 

เมื่อคืนไปเที่ยวที่นครแห่งหนึ่ง ลักษณะเป็นบ้านปูนแต่แบ่งเป็นกลุ่มๆ คล้ายๆบ้านทรงยุโรปครับ มีแต่พญานาคอาศัยอยู่เต็มไปหมด เลื้อยตามทางเดินในหมู่บ้านแห่งนั้น

 

บ้านนั้นอยู่ติดกันคล้ายๆบ้านจัดสรรแต่สวยงามกว่ามากครับ และมีการแบ่งเป็นกลุ่มๆแต่ละกลุ่มนั้น จะทาสีบ้านที่แตกต่างกันแสดงถึงฐานะของผู้ที่อยู่อาศัยครับ ใจกลางหมู่บ้านมีพระประธานนาคปรกนั้นอยู่ครับ คุรุวาโรเลยเปลี่ยนใจไม่ไปเยี่ยมชมแต่ไปอีกทางหนึ่งแทนครับ ทางนั้นมืดมาก แต่ก็ไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็ไปเจอ...

 

หมู่บ้านแห่งหนึ่งเป็นบ้านแบบชนบทครับ เลยลงจากการลอยตัวมาเดินในหมู่บ้าน พบว่า มีผู้หญิงคนหนึ่งรู้จักคุรุวาโรด้วย เขามาพูดคุยด้วยครับและเชิญเข้าไปในบ้านที่เขาอาศัยอยู่ ในกำลังของฌานนั้น เลยถามเขาว่า ตอนนี้ปี พศ.เท่าไหร่ เขาตอบว่า...

 

พศ.2460 คุรุวาโร ก็รู้เลยว่า ที่นี้คือเมืองบังบด ที่มีสัมภเวสีอาศัยอยู่ครับ แต่แปลกใจว่า ทำไมพวกเขารู้จักเราเท่านั้นเองครับ ผู้หญิงคนนั้นก็เชิญเข้าไปดูในบ้านของเขา บ้านที่เขาอาศัยอยู่นั้น เหมือนบ้านทรงไทยทั่วๆไป เพียงแต่ว่าไม่มีไฟฟ้าใช้ ไม่มีฝุ่น เครื่องใช้ ต่างๆนั้น ทำด้วยไม้ครับ ผู้หญิงคนนั้นเขาบอกว่า เขาชื่อ...แล้วเขาก็เรียก แม่ของเขาออกมาครับ แม่ของเขาหน้าตาก็คล้ายๆเขาครับคือเป็นสาวเหมือนกัน ในกำลังของฌานเลยถามแม่ของเขาอีกทีว่าตอนนี้ พศ.เท่าไหร่ครับ แม่ของเขาก็ตอบเหมือนกัน คุรุวาโรเลยบอกว่าตอนนี้เหนื่อยแล้ว วันหลังจะมาเยี่ยมเยือนใหม่ครับ แต่ก่อนกลับเลยถามว่าที่นี้ถ้าเทียบกับภพภูมิมนุษย์นั้นอยู่ที่แห่งใด เขาตอบว่า เมืองชัยภูมิครับ