นิทาน เรื่อง "พญานาค"

เมื่อคืนนี้ผมถูกผีอำอีกแล้วครับ เป็นครั้งที่พิเศษกว่าครั้งอื่น ๆ คือ โดนหลายรอบ คือ ขณะผมกำลังนอนอาการใกล้ ๆ จะหลับแล้ว ผมเลยลองภาวนาพุทโธ ๆ ๆ ดู เท่านั้นละครับ ได้ยินเสียงดังตุ้บ แล้วก็เสียงวิ้ง ๆ จิตบอกว่าเสียงของผี ร่างกายขยับไม่ได้ ขยับยังไงก็ไม่ได้เหมือนไม่มีแรง ผมก็กลัวมากภาวนาพุทโธ ๆ ไป สักพักก็หาย ก็รีบไปเปิดไฟมานอนต่อ พร้อมหาพระล้อกเก็ตหลวงปู่มั่นมาห้อยคอ พอนอนต่อเพราะง่วงมาก เหมือนมีอะไรมาบังคับให้ง่วงนอนมาก ๆ ครับ ปรากฏว่าเหมือนมีอาการใจสั่น นอนไปยังไม่ทันจะหลับ กำลังเคลิ้ม ๆ ครับ คราวนี้อยู่ ๆ ก็ขยับไม่ได้อีกแล้ว แต่ครั้งนี้ผมลืมตา บังคับให้ลืมตา แต่ตัวขยับไม่ได้แล้ว และเปิดไฟอยู่ครับ ผมนึกพุทโธ ๆ ๆ แล้วมองที่ข้างเตียง ภาพที่ผมเห็นแทบตกใจ เป็นผู้หญิงผมยาวปิดหน้า ชุดขาว ยืนอยู่ข้างเตียง พอผมเห็นผู้หญิงคนนี้เท่านั้น ผมร้องตะโกนแบบตกใจกลัวเสียงดังมาก ปรากฏว่าสักพักอยู่ ๆ ผมก็ลืมตาตื่น อ้าว เกิดอาการ งง ครับ ผมจำได้ว่ายังไม่หลับเลย แล้วผมมาตื่นได้ไง อาการเป็นแบบความจริงทุกประการ แต่ผมไม่สงสัย เพราะต้องเป็นฤทธ์ของผีแน่ แล้วก็อุทิศส่วนกุศลให้ ไม่รู้ว่าจะรับหรือเปล่า อยากให้คุณคุรุวาโรช่วยหน่อยครับ เขาเป็นใครต้องการอะไร ผมต้องทำยังไงครับ ขอบคุณมากครับ

 

<table style="width: 585px; height: 488px;" border="0" cellspacing="0"><tbody><tr><td valign="top">บทนี้เหรอครับ<dd class="green">อนิจจา วะตะ สังขารา
</dd><dd class="green">อุปปาทะวะยะธัมมิโน
</dd><dd class="green">อุปปัชชิตวา นิรุชฌันติ
</dd><dd class="green">เตสัง วูปะสะโม สุโข ฯ

</dd><dd>แปลว่า
</dd><dd class="green">สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ
</dd><dd class="green">มีความเกิดขึ้นแล้วเสื่อมไปเป็นธรรมดา
</dd><dd class="green">เกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป
</dd><dd class="green">ความเข้าไปสงบสังขารเหล่านั้นเป็นสุข ฯ

</dd><dd>เป็นบทสวดในงานศพครับ บางทีก็สวดกันตอนทำบังสุกุล บทสวดนี้มีที่มาจากพระอินทร์ครับ

</dd><dd>เมื่อ ครั้งที่พระพุทธเจ้าจะเสด็จดับขันธปรินิพพานที่ใต้ต้นสาละคู่ ในเขตเมืองกุสินารา แคว้นมัลละ ค่ำคืนนั้นพระพุทธองค์ทรงแวดล้อมด้วยภิกษุประมาณ ๕๐๐ กับเหล่ามัลลกษัตริย์และราชวงศ์อีกจำนวนหนึ่ง แต่ที่มากคือเหล่าเทวดาและพระพรหมจากหมื่นจักรวาลที่มากันเต็มห้องนภากาศ ต่างมาเฝ้าเพื่อจะได้แลเห็นพระศาสดาเป็นครั้งสุดท้าย ครั้งนั้นพระอุปวาณะได้ยืนถวายงานพัดอยู่เบื้องพระพักตร์ยังถูกพระศาสดารับ สั่งให้หลีกไป ไม่ให้ยืนบังเพราะเหล่าเทวดามาเพราะอยากเห็นพระองค์เป็นครั้งสุดท้าย
</dd><dd>ในครั้งนั้น พระอินทร์ ก็ได้เสด็จมาด้วย

</dd><dd>เมื่อ พระพุทธองค์เสด็จดับขันธปรินิพพานนั้น พระอินทร์ผู้ซึ่งเป็นพระโสดาบันแล้วได้กล่าวคาถา ๔ บทดังกล่าวข้างต้น ซึ่งต่อมาได้มีการนำคาถาบทนี้มาใช้สวดในงานศพ
ที่มา http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=dhamma-dd&month=05-01-2010&group=8&gblog=23
</dd></td></tr></tbody></table>

 

ผมเคยเป็นบ่อยอาการแบบนี้เมื่อก่อน แต่พอหลัง ๆ คิดว่ามันไม่มีอะไรมันก็ไม่มี คือบางทีเราก็หลอนไปเอง เวลากำลังเคลิมจะหลับถ้าคิดถึงผีก็มักจะโดนผีอำ ของผมเวลาโดนผีอำ(เผลอไปคิดถึงผีตอนกึ่งหลับกึ่งตื่น)ผมก็ใช้วิธีทำสมาธิแล้วมันก็จะหายไป ผมคิดว่าบางทีมันอาจจะไม่ใช่ผีจริง ๆ ก็ได้นะ

 

คุณทัสสชาคะ เริ่มนิทานตอนต่อไปโดยพลันค่ะ
ก่อนที่สมาชิกกระทู้จะลงแดง ^^

 

พี่ทัสสชา รีบมาด่วนจี๋เลยนะคะ มิกกี้กำลังจะ...ชักแหง็กๆ...ชักแหง็กๆ อยู่แล้วคร้า pig_cryy2

 

อดนอนรออ่านตั้งแต่เมื่อคืนแล้วอ่า...:'(

 

กาแฟแก้ง่วงค่ะ ^^

 

ขอโทษจ้าทุกท่านวันเวลามันต่างกัน บ่ายสี่โมงเย็นเมืองไทยเช้ายุโรปจ๊ะก็ขอขอบคุณคุณคุรุวาโรที่บอกแค่ว่าเคยเป็นพยานาคแค่นี้ก็ขอบคุณมากแล้วเพราะถ้าไม่เล่าคุณคุรุวาโรก็หาว่าไม่อยู่ในกติกา เพราะฉะนั้นก็จะขอเกริ่นก่อนออกเวที เหมือนลิเก หรือเหมือนหมอลำภาคอิสาณต้องเต้นเปิดตัวก่อน
และอีกอย่างเรื่องนี้มันยังเกิดเหตุการณ์อยู่ในปัจจุบันและคนๆนั้นก็อยู่ในกระทู้นี้ที่มาที่นี่ได้เพราะเธอนั่นเองเพราะเธอก็อยากรู้ว่าพี่เป็นพยานาคใหม เป็นใครในสี่ตระกูลทำนองนี้และเรื่องนี้เธอไม่ให้เปิดเผยตัวตน เพราะมีเหตุหลายอย่าง ด้วยหน้าที่การงาน ด้วยครอบครัว ด้วยเพื่อนฝูง จึงยากต่อการเล่านิทาน เพราะฉะนั้น จึงขอความเห็นว่า ถ้าหากจะเล่านิทานเรื่องนี้เพื่อนๆทุกคนรับประกันให้ได้ใหมว่าถ้าเกิดศึกเหมือนที่เคยเกิดแล้ว "ห้ามตัวใครตัวเผือก"และก่อนอื่นต้องขออนุญาต ผู้มีนามว่าชายาใหญ่ดีใหม เพื่อป้องกันปัญหาที่จะเกิดในโอกาสต่อไป ไม่งั้น ไม่รู้จะหนีไปถ้ำใหน คราวที่แล้วลงบาดาลไม่ได้ต้องให้พยาครุฑช่วยบินหนีข้ามมานี่ อยู่ขั้วโลกนี่ แอบซุ่มรอเรื่องราวสงบแล้วค่อยกลับไป ขอความเห็นด้วยจ้า...
เขาสุขสันต์วันแห่งความรัก แต่เราทุกข์มหันต์ วันแห่งความระทม(f)(tm-love)

 

"ถ้าเกิดศึกเหมือนที่เคยเกิดแล้ว.... "
จะให้สมาชิกกระทู้ช่วยอย่างไรโปรดว่ามาเลยค่ะ หากช่วยได้และเป็นบุญเป็นกุศลก็ยินดีเต็มที่อยู่แล้วค่ะ

 

มารายงานตัวช้าต้องขออภัยด้วยนะครับ ผมคนน่ารัก มิใช่คนธรรพ์ธรรมดา อ่ะ

เหมือนใครบ่นตัดพ้อ ต่อว่า
เรานี้หนาจริงใจ จริงๆหนา
เป็นคนดีของเหล่าปวง นางพญา
ให้บรรดานาคีได้ รื่นรม


อดีตคู่หมั้นเขาเรามิรู้
แต่นึกอยู่ว่าคงมีหลากหลายสาว
เป็นภรรยาน้อยคอยรับใช้ท้าวเธอทุกคราว
เรื่องชู้สาวของท่านนั้นสุดบรรยาย

แต่ข้านี้มิได้เป็นเช่นกระนั้น
ใจผูกพันธ์เพียงหนึ่งเดียว นะ สหาย
หากว่า่แม้นเราตรัสผิดคำบรรยาย
ขอให้กายเรานี้พิกลพิการ

เฉพาะคู่บารมี เราถึงนึกปดิภักดิ์
ไม่หลงรักหลงกลเรื่องชู้สาว
มีแต่เพียรบำเพ็ญเพ่งบารมีเรา
ไม่ลุ่มหลงมั่วเมาอิตสตรี

ด้วยเป็นคนแสนดี ย่อมมีคนมาหลงรัก
ยากจะหักอาลัย เราสงสาร
จึงแสร้งทำบ้าบอ ออกอาการ
ช่วยขับขานกล่อมกวี ทวีสุขทั่วถึงกัน


อันความโกรธเรานั้นเพียรลดละ
ไล่กำหนัด ใช้ธรรมะเมตตาพรหมวิหาร
เป็นพระแสงขรรค์เพ็ชรเพด็จมาร
ไม่ระรานถือโทษโกรธเกลียดใคร


ที่กล่าวอ้างอิงแอบกลบทนี้
ใช่ว่ามีเจตนาให้ร้าวฉาน
มิได้หวังแย่งสิ่งใดให้ใครทรมาน
แค่ทำตามหัวใจ ใจสั่งมา...เอย


​

 

จะกระอักเลือดตายอยู่แล้วพี่จ๋า...โปรดเมตตาข้าน้อยด้วยเถอะจร้า...เอาน่า...วัดใจกันพี่ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด

 

แหม...ท่านหน่อฯ ยอมเป็นภมรให้ดอกไม้ได้เชยชมเล่นสักวันจักเป็นไร มาม๊ะ...มาฟังนิทานของพี่ทัสสชาต่อกันเนอะ ^.^

 

เห็นด้วยค่ะ เพราะถ้าหากเป็นเหตุที่เกิดแต่ชาติปางก่อน

เราคงกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้....ฟังเพื่อเป็นอุธาหรณ์ สอนใจ

 

นิทานก็คือ..นิทานค่ะคุณทัสสชา...อย่าได้เกรงกลัวอะไรเลยเราได้กล่าวนำให้แล้ว
หากเล่าแล้วอย่าเอ่ยนาม..ล๊อคอินสิ..แต่หากพาดพิงถึงใคร..ก็อนุญาติให้โต้แย้งได้
แต่หากเกิดมวยกลางอากาศ พี่ก็อาสาอย่าศึกให้ค่ะ....มาเล่าเลยค่ะ

เปิดฉาก...............<(￣︶￣)> []~(￣▽￣)~* (￣﹏￣) (￣ˇ￣)

 

มาเป็นอคงรักษ์พิทักษ์คนเล่านิทาน :boo:
ตอนนี้นอนรอฟังลูกเดียว อิอิ

 

มารอด้วยค่ะ แต่นั่งรอ ๕๕๕๕

 

ถ้างั้นเอาว่า...ไม่ใช่ออกตัว แต่ขอความเป็นธรรมกับทุกคนที่ได้อ่านเพราะเหตุการณ์นี้เราสามคนไม่มีเจตนาจะให้เกิดขึ้น และเมื่ออ่านแล้วให้เห็นใจเราสามคนและให้ความช่วยเหลือและแก้ไขในขณะนี้ให้ผ่านพ้นดีใหมโดยเฉพาะคุณคุรุวาโร ขอให้เป็นผู้พิพากษาตัดสินคดีความให้ด้วย จ้าสำหรับน้องๆผู้มาอ่านก็ให้เป็นกำลังแก่เราทั้งสามคนด้วยจ้า
และตอนนี้เป็นเวลาพักทานข้าวของที่นี่ และจะมาเริ่มเล่านะจ๊ะ..แหมหลายๆคนอาจจะบอกลีลาจัง...เพราะต่างเวลาจ้า

 

"นิทานฝันขั้นเวลา เดชนางพญางูเขียว"

ครั้งหนึ่ง หลายปีมาแล้ว ข้าพเจ้าขึ้นไปสร้างบารมี ณ พุทธสถานแห่งหนึ่ง บนภูเขาลูกนั้น มีตาน้ำไหลออกตลอดทั้งปี...นิมิตฝันคืนนั้นประหลาดนัก ข้าพเจ้าฝันไปว่า ตัวเอง "เกิดเป็นผู้หญิง" โอ้แม่เจ้าเป็นไปได้อย่างไร! เป็นผู้หญิงสาวสวยความรู้สึกขณะนั้น มองดูผู้หญิงด้วยกัน มิได้เกิดความกำหนัดเลยแม้แต่น้อย ข้าพเจ้ามองดูถันของตนเอง และสรีระทุกส่วนภายในร่างกาย เหมือนผู้หญิงแสนสวยทุกประการ คงมีความรู้สึกนึกรักเพศชายอย่างไร คงไม่ต่างไปจากผู้หญิงโดยทั่วไปกระมัง! นี่คงเป็นฝันแต่ครั้งอดีตชาติมาปรากฎในห้วงสมาธิจิตนั้นก็ได้ ข้าพเจ้ามั่นใจและเชื่ออย่างนั้น แต่ไม่รู้ว่าเป็นชาติที่เท่าไหร่?

แต่ที่พิเศษยิ่งขึ้นไปกว่านั้นอีกก็คือข้าพเจ้ามิใช่ผู้หญิงธรรมดาๆ แต่เป็น "นางพญางูเขียว" มีอาวุธคู่กายคือ "แซ่ กยาสิทธิ์"และมีของวิเศษอีกหลายอย่าง ล้วนมีสีเขียวมรกต น่าดูชมยิ่งนัก...มีพระสวามีเป็นพญานาคราชผู้ยิ่งใหญ่(ไม่ทราบชื่อ) แต่ท้าวเธอกลับมี พระชายา ๒ คน...คนหนึ่งคือข้าพเจ้าเอง...ส่วนอีกนางนั้นเป็น "นางพญางูขาว" นางมีเหล่าบริวารมากกว่าข้าพเจ้า

กาลครั้งนั้นพระสวามีเข้าฌาญสมาบัติอยู่เป็นเวลานาน...ข้าพเจ้าเป็นพญานาคมิจฉาทิฐิ ได้เข้าไปอาลวาดทำลายบริวาร ของนางพญางูขาวล้มตาย เป็นอันมากด้วยความเคียดแค้น ที่พระสวามีรักนางพญางูขาวมากกว่าข้าพเจ้า (ความรู้สึกขณะนั้น) แต่นางพญางูขาวเธอเป็นผู้หญิงที่แสนดีมาก มิเคยคิดโกรธเกลียดข้าพเจ้าเลยแม้แต่น้อย

ซ้ำกลับยังให้อภัยข้าพเจ้ามาโดยตลอด อานุภาพกระแสจิตของนางพญางูขาวช่างประเสริฐยิ่งนัก ทำให้ข้าพเจ้าหวั่นไหวอ่อนไปหมดทั้งตัว แต่ข้าพเจ้าก็ฝืนใจข่มเก็บอาการไว้มิให้ใครรู้...ขณะนั้นเอง พลันได้ยินเสียง จากทหารบริวารตะโกนร้องว่า"ท่านพญานาคนาคราช ออกจากสมาธิแล้ว"...

ใครอยากฟังตอนต่อไปบ้างครับ อันนี้ผมฝันจริงๆนะ มิได้โกหก!
เป็นความชั่วของตนเองแต่ครั้งปางบรรพ์ เลยไม่ค่อยอยากเล่าซักเท่าไหร่! :'(
ถ้าเพื่อนสมาชิกท่านใดอยากฟังก็จะเล่าให้ฟังต่อไป ครับ

 

โหวตๆๆ อยากฟังครับบบบบบบ