ในชีวิตของมนุษย์บางครั้งต้องเดินไปตามระเบียบวินัย ที่เข้มแข็งและมีแบบแผน แต่ในมุมหนึ่ง ณ เวลาหนึ่ง การทำความดีโดยการช่วยเหลือผู้อื่น ผู้ที่ด้อยกว่า หรือผู้ทีรอคอยโอกาส นับว่าเป็นการไถ่ถอนจิตที่ฝ่ายอกุศลกรรมออกไปได้มาก และสามารถทำนุบำรุงจิตในยามที่อ่อนล้าให้มีกำลังขึ้นมาได้อย่างน่าประหลาด ข้าพเจ้านึกถึงข้อนี้ดี จึงได้หันมาตั้งใจช่วยในงานพระศาสนา และช่วยเหลือผู้อื่น ในเวลาที่ยังมีลมหายใจอยู่นี้ และข้าพเจ้าก็สัญญากับตนเองว่า เราจะทำในสิ่งที่ดีๆ นี้ตลอดไปจนกว่าจะหมดลมหายใจ